motormuizen

We hebben nog steeds een beetje last van een jet-lag, dus we zijn 's morgens lekker op tijd wakker. Om half 8 zijn we klaar wakker, de dagen zijn dus lekker lang. Gisteren hadden we bedacht dat we toch alvast even de bustickets naar Cochabamba wilde regelen. Je weet maar nooit, misschien zit de bus wel vol, aangezien we nog steeds geen Lonely Planet hadden (die zat in de rugzak) liepen we met ons toeristen plattegrondje door het centrum van de stad te dolen, op zoek naar het toeristenburo. Niet zo'n duidelijk kaartje en La Paz ligt in een vallei, het is dus heuveltje op, heuveltje af. Nadat we het drie keer gevraagd hadden en twee keer de trappen op en af hadden gelopen bleek de toeristenburo daar niet meer te zitten, zucht... Dan maar verderop lopen naar een ander informatieburo. Heuveltje op, heuveltje af en dat op 3800 mtr. Ik kan je vertellen dat valt niet mee, we moesten regelmatig even stoppen om weer op adem te komen. Goed, toeristenburo gevonden, bleek dat we helemaal geen busticket kunnen reserveren, er gaan elk uur vele bussen naar Cochabamba, we moeten dat dus gewoon bij de busterminal regelen. Lonely Planet: we miss you!
Dan maar even een kopje koffie drinken...heuvel op, heuvel af. We waren na dit avontuur alweer bekaf, nou moet je heel rustig aan doen op deze hoogte, we zijn dus maar even een slaapje gaan doen om bij te komen. En Hoera!!! De tassen waren binnen gekomen! Lekker een schoon T-shirt aan na 3 dagen!
's Middags weer op pad, Ton heeft zijn kop lelijk verbrand want de zon schijnt hier behoorlijk fel, we wilde graag een petje voor hem kopen, nu wordt je hier echt helemaal dood gegooid met kraampjes waar van alles en nog wat wordt aangeboden, maar een pet die op Ton zijn hoofd past is pas een echte uitdaging, heuvel op, heuvel af, het is niet gelukt. Inmiddels hadden we in de LP gelezen dat het theater hier in de stad echt de moeite waard is, wij weer op zoek, heuvel op, heuvel af, met de plattegrond van de LP konden we het nog wel redelijk snel vinden, maar ja theater dicht... Wat is er met deze dag???? We waren het lopen nu wel zo zat dat we een collectivo hebben genomen naar het "rijkere" deel van La Paz om te eten. Een collectivo is een minibusje die de hele dag de stad heen en weer rijden, je moet gewoon ergens aan de kant van de weg gaan staan en je hand opsteken dan mag je meerijden. Een ritje kost ongeveer 1 bolivar p/persoon dat is omgerekend 10 cent. Kijk dat zijn nou nog eens vast lage prijzen. Zo kom je er dus ook achter dat we ongelooflijk zijn afgezet met 80 cent per onderbroek, 10 cent zou ik nu zeggen (met de zekerheid van de rugzak op mijn hotelkamer).
Het is hier trouwens nog steeds kerst, tot 3 koningen zijn ze nog volop in kerststemming. Grappig, ik heb eigenlijk nog nooit een kerstboom in het buitenland zien staan...
Vanmorgen kwam ik strompelend mijn bed uit (zere kuiten) en hadden we het plan opgevat om even buiten La Paz naar de maan vallei te gaan. Volgens het hotel konden we beter met een taxi gaan, veel veiliger dan een collectivo en ook maar 22 bolivar. Nou dat lukte ons niet helemaal, na scherp onderhandelen kwamen we nog op 40 bolivar uit, maar goed. We werden door de taxichauffeur afgezet voor de ingang van de maanvallei. Best mooi, het is een geheel geërodeerde valei, het doet wel een beetje denken aan de druipkastelen die je vroeger op het strand maakte met water en zand. We hebben daar een uurtje rond gelopen, ze zijn aan de ene kant bezig om het wat toerist vriendelijker te maken met looppaadjes en witte steentjes aan de zijkant enzo, Wij vonden dat wel jammer, dan wordt het alweer zo geciviliseerd. In de maanvallei staan ook van die mooie cactussen met bloemen enzo, heel mooi. Toen we er na een uurtje uit waren zijn we de weg overgestoken omdat we ook een hike wilde maken naar de keel van de duivel. Bleek dat de officiele ingang van de maanvallei aan de andere kant was....?! De taxichauffeur was zeker zeer beledigd over het onderhandelen dat hij ons verkeerd afgezet heeft. De andere kant was dus ook de andere kant van de berg en die vallei was veel groter. Wel entree betalen dit keer en er was een looppaadje uitgezet, maar we hebben het toch maar gedaan. De kilo's vliegen eraf op deze manier.
Na deze wandeling zijn we met een collectivo naar het dichtst bijzijnde dorp gegaan om te kijken of die wandeling naar de keel van de duivel nog wat werd. We zijn maar ergens uitgestapt, echt in de middle of nowhere. De plaatselijke bevolking zat ons een beetje vreemd aan te kijken wat wij hier in godsnaam moesten doen. Nou, eerst maar even iets eten, dat helpt het humeur van een Rietveld in ieder geval omhoog. Al zoekende naar een geschikt eetmogelijkheid liepen we langs een motorverhuur, en die gingen ook naar de keel van de duivel..... hé dat biedt hele andere perspectieven. Tijdens het eten had Ton bedacht dat ik dan maar op een quad moest en hij op de motor. Dat stond mij helemaal niet aan, of beide op de motor of beide op een quad. Maar Ton wilde me niet achterop hebben, want dan kan niet op een of the road motortje (?). Nou vind ik dat ik best wel zelf kan rijden, ook al heb ik dan nog geen rijbewijs. Ok, wij naar de motorverhuur, ik heb daar uitgelegd dat ik wel 20 motorrijlessen heb gehad en bijna geslaagd ben maar nog geen rijbewijs had. Geen probleem, ik kreeg zo een motor mee, voor de zekerheid koos ik toch maar voor een 250cc, Ton kreeg meteen een 450 cc, ze waren zeer onder de indruk van zijn daytona 900 dat ze niet met minder aan durfde te komen. We werden aangekleed als echt robocops met een bodyprotector, knie- en elleboog beschermers. Waar dat nou allemaal voor nodig was....?? Eerst een klein stukje oefenen, ging best aardig, dus hup rijden maar. Toen ik 2 seconden aan het rijden was bedacht ik ineens dat ik natuurlijk nog nooit in de bergen had gereden...maar wel met theorieles gehad, zelfde versnelling naar boven als naar beneden, ok, moet lukken. Na 10 minuten veranderde het asfalt in een onverharde weg met kiezels en stenen e.d., ook nog nooit gedaan met rijles. Maar ik moet zeggen, het ging verrassend goed, ik was niet bang, alleen kreeg ik wel veel kramp in mijn rechterhand wat toch wel een zekere vorm van spanning verraadde. :-), ;-) Ik hoorde mijn rij-instructeur constant in mijn oor praten, achterrem gebruiken, niet remmen in de bocht enz. Als hij dit hoort krijgt hij een rolbroerte denk ik. Maar het was echt fantastisch, we gingen stijl omhoog door de bergen langs al die kneuterboertjes met de paar varkentjes die ze houden of een paar schaapjes, geweldig gewoon. Bijna een hond die aan ons been bleef hangen, ik genoot.... Bovenop de berg hebben we de rots nog beklommen om echt helemaal aan de top te komen, niet meer met de motor hoor, gewoon op onze benen. Het uitzicht was adembenemend, je kon zo de hele altiplano ziet die helemaal doorloopt naar Peru en waar we in 2008 zelf gereden hebben, echt prachtig. Wat zijn we toch nietig en klein.
Ik kon er natuurlijk geen genoeg van krijgen dus we hebben de tour nog iets verlengd en nog een tijdje rond gereden. De beschermers hebben we gelukkig niet nodig gehad, maar we snapte nu wel waarom we die gekregen hadden, als het CBR dit gezien had dan had ik meteen mijn rijbewijs gekregen.
We zijn met een taxi weer terug gegaan naar La Paz, gedeeld met een jongen uit Zwitserland die in zijn eentje een half jaar aan het rondreizen is, erg leuk om te ontmoeten, ennnnnn nu maar voor 25 bolivar terug haha we leren het wel.
Groeten van ons!! XXX