De laatste 4 dagen

Inmiddels zijn we weer thuis, ik heb geen tijd gehad om het verslag te maken van de laatste vier dagen. Hier komen ze aan:

Las Molles en Cajón del Maipo
We zijn vanuit Santa Cristina naar parque Fraye Jorge geweest aan de kust. We moesten ongeveer een half uurtje over een zandweggetje naar het park rijden, niet zo uitdagend als de route van Vicuña naar Ovalle, maar toch wel weer zo’n weggetje waarvan mevr. Avis zou zeggen: “neem een 4WD”. Heel bijzonder aan dit park is dat het een nevelwoud is aan de zee. De nevel van de oceaan loopt hierboven op de een of andere manier vast en is al vanuit de verte te zien. Het is net of er een berg sneeuw ligt als je aan komt rijden, heel apart gezicht. De nevel rolt hier echt over een gebied van ongeveer 100 km2, waarvan ongeveer 400 km2 een hele eigen vegetatie heeft ontwikkeld. Het was jammer dat we duidelijk in het verkeerde seizoen waren. Alles was uitgebloeid, dus eigenlijk niet echt de moeite waard, er bloeide enkele mooie rode bloemetjes, die volgens de plaatselijke ranger heel zeldzaam waren, met een sterrenmosje eronder, ook heel bijzonder. Ik heb er maar foto’s van gemaakt, thuis weet vast wel iemand hoe bijzonder het was dat we dit gezien hebben.
Na het bezoek aan Fraye Jorge moesten we nu toch wel eens wat kilometers gaan maken richting Santiago. Dus over de panamericano kilometers vreten, het doel van Los Villos een klein toeristisch badplaatsje. Langs de panam staan heel veel verkopers van fruit, groente e.d.. Ze staan dan langs de weg druk te zwaaien met vlaggetjes om je over te halen om te stoppen. Op een gegeven moment kwamen we er een aantal tegen die T-shirts of zo aan het verkopen waren. Ik dacht tenminste dat het T-shirts waren want ze hielden iets voor zich met een rode print…………….kon het niet echt goed zien, nog beter kijken bij de volgende……..wat is dat nou? Na de 5e zag ik het pas echt goed, ze hielden een dode geit die overlangs doormidden was gesneden aan de huid vast, zodat de ribbenkast naar voren stak, 3D zet maar. Heel fijn, ik hoop niet dat gestrande toeristen net zo’n lot tegemoet gaan, zag er tamelijk luguber uit.
Los Villos was niet zo’n leuk badplaatsje als we gehoopt hadden, we zijn er wel lekker vis gaan eten aan het strand maar we wilden toch nog even verderop kijken. Het volgende dorpje was het ook nog niet helemaal dus nog maar even verderop……..nou ja, het werd gewoon niet echt beter. Inmiddels was het al half 6 en moesten we nu toch echt een slaapplek hebben. In Los Molles ook een heel klein badplaatsje hebben we een cabaña genomen. Nou niet echt om over naar huis te schrijven, dus dat doe ik dan ook niet. We hebben voor het eerst de lakenzak uit de rugzak gehaald, dat zegt meestal genoeg. We vonden wel een ontzettend leuk restaurantje in Los Molles: la pirate suisse. Het was aan de buitenkant niet om aan te zien, maar werkelijk alles was daar home made. De volgende ochtend zijn we er gaan ontbijten en dit was echt het beste ontbijt wat we ooit gehad hebben, allerlei punten zelfgebakken taartjes, een hartig taartje, zelfgebakken brood, fantastisch. Dat maakte de 1000 muggenbeten die ik de avond daarvoor opgelopen heb stuk draaglijker.
Tijdens dit keizerlijke ontbijt hebben we de kaart weer gepakt en besloten om toch weer het binnenland in te gaan. Valparaiso is anders de volgende mogelijke badplaats en daar hebben we eigenlijk helemaal geen zin in. Vlakbij Santiago is de Cajón de Maipo, een hele mooie kloo, uit de Maipo vallei komt de wijn van Jolanda en Erwin vandaan, dus reden genoeg om daar eens even een kijkje te nemen.
Na ongeveer 2 ½ uur kwamen we de Cajón de Maipo inrijden. Het zag er heel anders uit dan de vallei van Elqui, nou is er natuurlijk al een groot verschil tussen een kloof en een vallei, maar er was hier ook minder druiventeelt als in de Elqui vallei. We reden richting San José toen we onderweg een heel bijzonder restaurant tegenkwamen. Casa le Bosque, een restaurant wat geheel is opgebouwd uit boomstammen van cipressen uit het zuiden van Chili en gebouwd op autobanden. We denken vanwege de werking van het hout of zoiets, hier zijn wij natuurlijk erg bekend mee en het idee van autobanden als fundering is dan nog niet eens zo slecht. Van binnen was het ook helemaal van houten boomstammen gemaakt, het leek net een kabouterhuisje of een Hobbitsstede. Hier was ook een hotel bij en omdat we het er zo leuk vonden hebben we meteen 1 nacht geboekt, mochten we ook gratis gebruik maken van de Hot Tub :-)!! O ja, en van de jacuzzi in de kamer :-) :-).
’s Middags zijn we de kloof verder ingereden met de auto, dat was toch een mooie rit, echt diep de Andes in en het werd alleen maar mooier en mooier. De bergen hadden werkelijke alle kleuren, bruinrood/groen/donkergeel enz., op de achtergrond kwamen de sneeuwtoppen in zicht. Ik denk dat we zeker 2 uur gereden hebben, op een gegeven moment moet je wel omdraaien en terug gaan, maar het was zeker de moeite waard. Op internet is de bouw van dit restaurant te zien, heel leuk, ze brengen het als een soort sprookje.

Santiago
De volgende dag moesten we de auto inleveren, we wilden eigenlijk nog even langs een wijnboer, maar het is er niet meer van gekomen. We reden ineens zonder dat we het door hadden al in Santiago zelf rond en wij ons maar afvragen waarom ze nou toch geen richting naar Santiago meer aangaven. Toen we na ongeveer een uurtje door hadden dat we al in Santiago zelf aan het rond rijden waren moesten we de ringweg weer opzoeken want we zouden de auto op het vliegveld afleveren en niet in de stad. Eindelijk zagen we een weg die er als een doorgaande weg uitzag en vonden we gelukkig nog redelijk snel het vliegveld, maar iets meer aanwijzingsborden zou geen overbodige luxe zijn. De auto ingeleverd bij Avis, die ons toch meer dan prima dienst had geleverd. We waren achteraf erg blij dat we toch een auto hebben gehuurd, we hebben veel meer kunnen doen en zien. Hierna hebben de rugzakken op het vliegveld in de storage afgeleverd en zijn we met een klein rugzakje met de bus naar het centrum van Santiago gegaan.
De bus zette ons af middenin het centrum, het was warm in Santiago, ik denk zo’n 35 gr. Het B&B wat ik in mijn hoofd had lag in de wijk Providencia, Ton wilde graag lopend. Dat viel toch even vies tegen, de rugzak woog ongeveer 18 kg, Ton had zijn bodywarmer en jas aan en uiteindelijk was het zeker 2 ½ uur lopen. We hadden twee stops nodig, 1 om te eten en 1 om bij te komen van de warmte en wat te drinken. Het B&B bleek helemaal vol te zijn, maar de mevrouw was zo aardig om voor ons te informeren bij een B&B in de buurt en die had nog wel een plekje voor ons. Hele aardig mensen van rond eind 50 denk ik, “ons huis is jullie huis”, zei de vrouw des huizes (Julia) en haar man kwam meteen met plattegrondjes van de stad en vertelde ons dat 1 dag Santiago natuurlijk veel tekort was, maar wat we dan in ieder geval in 1 dag moesten gaan doen.
We hebben er volop van genoten, van een leuke stad is Santiago. We hebben ons aan de route gehouden van onze gastheer en echt een hele goede indruk van de stad gekregen. ’s Avonds zijn we gaan eten in Bellavista, een buurt in de wijk Providencia waar je volgens onze gastheer heen gaat om te dansen. We kwamen op een patio uit waar heel veel restaurants waren en enorm druk, je kon bijna geen leeg tafeltje vinden. We zijn nog even in de straat verderop gaan kijken, maar dat waren alleen maar studentenkroegen en die zagen er echt niet uit. Dus toch maar terug naar de patio en uiteindelijk een tafeltje gevonden, werden we daar toch verrast met een schitterend optreden van 3 flamenco danseressen, geweldig! We hebben onze dag in Santiago wel goed besteed, we waren ’s morgens om 11 uur de deur uit en we waren ’s nachts om 2 uur weer terug.
De volgende ochtend had onze gastheer nog een idee voor ons voor de 2 uurtjes die we nog even hadden om de stad in te gaan. Met de metro zijn we helemaal naar het uiterste puntje van de stad gegaan en daar was een soort handwerkcentrum waar je ook wat kon drinken en eten. Heel toeristisch, erg op Amerikanen gericht, maar wel leuk en echt goed voor het kleine tijdje wat we nog hadden. Hierna de tas opgehaald bij het B&B, afscheid genomen en weer op naar het vliegveld, eerst met de metro en daarna met de bus (niet meer lopen :-)). Op het vliegveld wilde ik nog even mijn spijkerbroek aantrekken en van T-shirt wisselen, toen ik me op het toilet aan het omkleden was schoot me opeens te binnen dat ik de tas met alle souvenirs in de bus had laten staan. In paniek ren ik de WC uit, gooi alle tassen bij Ton neer en ren (ik ren nooit, maar nu wel!) naar de bus die inmiddels weer mensen aan het ophalen was. Geen tas meer in de bus, met veel handgebaren en het kleine beetje Spaans wat ik kan kon ik duidelijk maken dat ik de tas vergeten was, maar dit was inmiddels een andere bus. Een vrouw die Engels sprak kon me duidelijk maken dat ik helemaal terug moest lopen naar het kantoor, dat daar de bus stond die ik had gehad en dat daar mijn tas waarschijnlijk zou staan. Toen ik bijna bij het kantoortje was schoot me opeens te binnen dat ik mijn zonnebril in alle paniek in het toilet had laten liggen, O Nee!! Mijn tas stond idd in het kantoortje die had ik dus weer terug, toen weer rennen naar de hal van de toiletten, geen bril….Er was een schoonmaker bezig, ik weer in mijn gebrekkige Spaans duidelijk maken dat ik mijn zonnebril daar had laten liggen. Hij heeft radiocontact met zijn collega’s en ging aan iedereen vragen of ze een bril gevonden hadden, nee hoor….”Dat zal wel moeilijk worden”, zie hij, “Je kan het nog even vragen bij de informatie, maar ik geef je weinig kans”. Hè sh.., mijn souveniers terug maar zonnebril kwijt, toch maar even naar de informatiebalie gelopen, komt ineens de schoonmaker achter ons aanrennen, hij had hem gevonden!! Ik kon hem wel zoenen. Pfffffffffffffff, ik was daarna ook helemaal even de kluts kwijt, moest echt even tot rust komen om mijn hoofd weer op een rijtje te krijgen. Maar eind goed al goed, alles weer terecht en nu inchecken en aan de terugreis beginnen.

Terugblik Chili
Als ik nu terugkijk op onze reis dan is Bolivia nog echt Zuid Amerika en Chili bijna westers. In Chili is alles gewoon geregeld en zijn er niet zoveel verrassingen als in Bolivia, aan de ene kant is dit ook wel weer lekker aan de andere kant voel je je minder in Zuid Amerika. In kleine dorpen in de bergen zie je nog wel echt Zuid Amerika maar heel anders dan in Bolivia. Maar het is een prachtig land met een prachtige natuur, de Andes is mooi en we hebben veel gezien. Als we nog meer tijd gehad zouden hebben zouden we zo zig zag door hebben kunnen reizen naar het zuiden, het wordt dan onderweg allleen maar groener en groener. Santiago is een hele leuke stad waar veel te doen en te zien is en heeft heel veel leuke restaurantjes en drinkgelegenheden die allemaal weggestopt zijn in van die kleine tussenstraatjes. Santiago is ook een groene stad met veel bomen.
Een veel gestelde vraag: Hoe was het voor het eerst weer zonder de kinderen? We vonden het makkelijker, je beslist sneller en je het kost natuurlijk minder overleg. Je loop ook makkelijk weer ergens weg als het niet naar je zin is, met de kinderen moet dat eerst overlegd worden en speelt vermoeidheid vaak een grotere rol. We raakten ook veel meer de weg kwijt omdat Koen niet mee was, het heeft ons heel wat kilometers lopen extra gekost omdat we ons niet konden oriënteren. Maar we hadden ook veel momenten dat we het leuk hadden gevonden als ze er wel bij geweest waren omdat het leuk was om te zien of om te ervaren en omdat je weet dat ze dit ook heel leuk hadden gevonden. We kunnen niet zeggen dat we ze echt heel erg gemist hebben, maar voor ons speelde dat ook een minder een rol. Voor ons was iedere dag nieuw, en gebeurde er iedere dag wel weer iets anders. Voor hun was dat natuurlijk anders, Koen had vooral moeite met de laatste week en Mich had er meer in het begin last van, die vond de laatste weken juist snel gaan. Al met al is het heel goed gegaan, er zijn geen grote feesten gegeven in ons huis :-).
Deze zomer ga ik met de kinderen naar Ecuador, Ton komt dan vanuit Bolivia en gaan we met z’n vieren 4 weken reizen van Ecuador naar Colombia. Ik heb er nu al weer zin in…..;-)