Sucre
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton, Monique
13 Januari 2011 | Bolivia, Sucre
De was hebben we dus niet meer terug gezien, om 7:00 uur was de wasserette niet meer open, dat was de was. :-)
Met het vliegtuig ging het allemaal lekker soepel, we waren om 11:00 uur in Sucre en hebben ons door een taxi meteen bij het hostel af laten zetten. We hebben in La Paz en in Cochabamba zoveel gelopen dat we het plan hadden om in Sucre maar meteen twee fietsen te huren en die 4 dagen bij ons te houden. Maar toen wisten we nog niet dat Sucre nog vele malen meer steile straatjes heeft dan La Paz en wij zitten in de wijk "la Ricolette" helemaal boven op het topje van de stad waar het hééééél steil omhoog gaat. In de taxi hadden we dus al snel door dat fietsen geen optie was, we hebben wel meteen een sight seeing van de taxi chauffeur gehad. Bij casa "el Tronco" aangekomen moesten we bij de poort aanbellen, aan de buitenkant kan je niet zien dat dit een hostel is. Eigenlijk is het ook geen echt hostel, het is gewoon een huis waar de eigenaar (duits) 4 appartementen heeft aangebouwd. Wij hebben een prive kamer met badkamer, er zijn ook 2 app. met een gezamenlijke badkamer en helemaal boven is een gezamenlijke keuken, er is ook nog een gemeenschappelijke ruimte met een barretje, spelletjes, TV enz. dit is echt heel erg leuk. Ton heeft dit via internet gevonden met in zijn achterhoofd al het idee dat hij in mei hier 8 weken wil verblijven. Het voelde meteen goed aan, de eigenaresse Tania is een leuke moderne vrouw, de eigenaar Ebo is een opvallende man waar je, denk ik, erg veel lol mee kan hebben. Hij is zeer luidruchtig, houdt erg van een praatje en is geïnteresseerd in wie en wat je bent. We voelden ons hier meteen thuis. 's Middags zijn we de stad ingegaan en ook dat voelde meteen goed aan, wat een leuke stad is dit. Sucre is de officiële hoofdstad van Bolivia maar de regering zit in La Paz, vroeger was dit anders, er zijn ook nog veel regerings gebouwen hier in de stad. Dit is een studentenstad en dat geeft altijd wel een hele andere sfeer, de kroegjes zijn anders het leven op straat is anders, kortom het bevalt ons hier prima. We hebben er zelfs nog even over gedacht om hier langer te blijven, maar dat idee hebben we toch laten varen omdat we ook in Potosi nog leuke dingen te doen hebben, Ebo heeft trouwens meteen een slaapplaats voor ons geregeld in Potosi, lekker makkelijk.
's Avonds hebben we een "kroegentocht" gehouden met z'n tweeën, Ton moet immers wel weten waar hij zijn moet in mei, niet waar? Het was erg leuk en de capriñas smaken overal erg lekker, kan ik je zeggen (en geen hoofdpijn de volgende ochtend!)
Vandaag zouden we Christian ontmoeten, de arts van de projecten waar Ton zich straks mee gaat verbinden. We waren er allebei best een beetje opgewonden over. Als het maar klikt, als de taal maar niet een te grote barrière is, als..., als.. Hij zou ons om 12 uur bellen in het hostel, we zijn dus eerst nog maar even naar de markt gegaan omdat we dringend onderbroeken en sokken nodig hadden. De dame van het marktkraampje annex winkeltje had meteen een goede dag, 12 onderbroeken en 6 paar sokken kon ze aan ons slijten. Nu nog een paar spijkerbroeken, maar daar gaan we morgen nog wel voor kijken.
Omdat we niets van Christian hoorde heeft Ton hem zelf gebeld, hij had geprobeerd ons te bellen maar het lukte hem niet, hij was blij dat wij belde. Of we direct naar zijn huis kwamen om hem en zijn gezin te ontmoeten. Dit was helemaal aan de andere kant van de stad, de taxi chauffeur had enige moeite om het goede adres te vinden, maar het is gelukt. Wat een aardige man zeg, hij spreekt heel goed engels en het was ook heel leuk om zijn gezin te ontmoeten. Het klikte meteen en hij vindt het heel leuk dat Ton voor zo'n lange periode wil komen. We hadden nog wat pakjes mee van Elbrig voor de kinderen en ik had zelf ook nog wat kadootjes gekocht. Ze waren er erg blij mee. Als we het over Elbrig hadden begonnen hun gezichten helemaal te stralen. Ze wilde natuurlijk weten hoe het met haar was en waren erg blij met de persoonlijke boodschapjes van haar,
Ton heeft aan Elbrig een geweldige kruiwagen om dit project binnen te komen. We hadden ook allerlei informatie over Midgard en de Raphaëlstichting meegenomen, Christian was hier erg in geïnteresseerd, alles in het Nederlands jammer genoeg, maar alleen de foto's vond hij al fantastisch.
We hebben kennis gemaakt met Alejandro, dit is degene waar Ton straks de mensen mee gaat bezoeken in het platteland. Hij spreekt geen Engels, Ton moet dus nu echt snel op Spaanse les en een spoedcursus volgen want het is jammer als je elkaar gewoon niet kan verstaan terwijl je zoveel wilt vertellen. Alejandro liet ons foto's zien van de gezinnen waar hij contact mee heeft. Hierna heeft Christian ons meegenomen naar zijn kantoor in het centrum van de stad. Dit is in een voormalig regeringsgebouw, dat was op zich al een excursie. Een prachtig gebouw met fantastische ornamenten aan het plafond en een schitterende muurschildering over de onafhankelijkheid van Bolivia. Ook mochten we een kijkje nemen in een zaal waar vroegen de president toespraken gaf aan het parlement denk ik of zo iets. In ieder geval was het erg leuk om dit van binnen te zien, dat zie je als toerist natuurlijk nooit, ik heb veel foto's gemaakt. Hierna moest Christian echt weer aan het werk en heeft hij ons uitgenodigd om vrijdag a.s. bij hem thuis te komen eten.
Christian heeft meteen een kamer bij hem thuis aan Ton aangeboden waar hij straks 8 weken mag verblijven. Maar ook al is dit erg gastvrij en lief aangeboden, vanavond onder het eten hebben we het er toch nog eens over gehad. Het is zo dat Ton straks een week bij een gezin is en dan weer een week in Sucre, in die tijd wil hij graag hier Spaanse les gaan volgen en ook gewoon wat voor zichzelf doen. We gaan het er morgen dus toch met Ebo over hebben of hij voor 8 weken hier een appartement mag huren. Dan zie je ook nog eens wat andere mensen en je kan gaan en staan waar je wilt. Hij zal evengoed wel veel bij Christian komen denk ik om bij ze te eten enz. Ik snap het wel, ik zou het denk ik ook zo doen. Verder voelde het allemaal zo goed aan, dat Ton er erg veel zin in heeft om hier straks te zijn en iets bij te dragen.
Verder zijn we aan het einde van de middag nog naar het "casa de la libertad" gegaan waar we steeds wijzer zijn geworden over het ontstaan van Bolivia. Wisten jullie dat Bolivia eerst aan zee heeft gelegen? Ze hadden er nog een heel stuk van Chili bij, maar zijn dat uiteindelijk verloren. Jammer, want dat had ze een hoop extra kunnen bieden wat ze nu niet hebben. De mensen hebben het gewoon echt moeilijk hier.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten in "de Taverne", het bloed kruipt waar het niet gaan kan ;-).
Veel groeten van ons
XXX
Met het vliegtuig ging het allemaal lekker soepel, we waren om 11:00 uur in Sucre en hebben ons door een taxi meteen bij het hostel af laten zetten. We hebben in La Paz en in Cochabamba zoveel gelopen dat we het plan hadden om in Sucre maar meteen twee fietsen te huren en die 4 dagen bij ons te houden. Maar toen wisten we nog niet dat Sucre nog vele malen meer steile straatjes heeft dan La Paz en wij zitten in de wijk "la Ricolette" helemaal boven op het topje van de stad waar het hééééél steil omhoog gaat. In de taxi hadden we dus al snel door dat fietsen geen optie was, we hebben wel meteen een sight seeing van de taxi chauffeur gehad. Bij casa "el Tronco" aangekomen moesten we bij de poort aanbellen, aan de buitenkant kan je niet zien dat dit een hostel is. Eigenlijk is het ook geen echt hostel, het is gewoon een huis waar de eigenaar (duits) 4 appartementen heeft aangebouwd. Wij hebben een prive kamer met badkamer, er zijn ook 2 app. met een gezamenlijke badkamer en helemaal boven is een gezamenlijke keuken, er is ook nog een gemeenschappelijke ruimte met een barretje, spelletjes, TV enz. dit is echt heel erg leuk. Ton heeft dit via internet gevonden met in zijn achterhoofd al het idee dat hij in mei hier 8 weken wil verblijven. Het voelde meteen goed aan, de eigenaresse Tania is een leuke moderne vrouw, de eigenaar Ebo is een opvallende man waar je, denk ik, erg veel lol mee kan hebben. Hij is zeer luidruchtig, houdt erg van een praatje en is geïnteresseerd in wie en wat je bent. We voelden ons hier meteen thuis. 's Middags zijn we de stad ingegaan en ook dat voelde meteen goed aan, wat een leuke stad is dit. Sucre is de officiële hoofdstad van Bolivia maar de regering zit in La Paz, vroeger was dit anders, er zijn ook nog veel regerings gebouwen hier in de stad. Dit is een studentenstad en dat geeft altijd wel een hele andere sfeer, de kroegjes zijn anders het leven op straat is anders, kortom het bevalt ons hier prima. We hebben er zelfs nog even over gedacht om hier langer te blijven, maar dat idee hebben we toch laten varen omdat we ook in Potosi nog leuke dingen te doen hebben, Ebo heeft trouwens meteen een slaapplaats voor ons geregeld in Potosi, lekker makkelijk.
's Avonds hebben we een "kroegentocht" gehouden met z'n tweeën, Ton moet immers wel weten waar hij zijn moet in mei, niet waar? Het was erg leuk en de capriñas smaken overal erg lekker, kan ik je zeggen (en geen hoofdpijn de volgende ochtend!)
Vandaag zouden we Christian ontmoeten, de arts van de projecten waar Ton zich straks mee gaat verbinden. We waren er allebei best een beetje opgewonden over. Als het maar klikt, als de taal maar niet een te grote barrière is, als..., als.. Hij zou ons om 12 uur bellen in het hostel, we zijn dus eerst nog maar even naar de markt gegaan omdat we dringend onderbroeken en sokken nodig hadden. De dame van het marktkraampje annex winkeltje had meteen een goede dag, 12 onderbroeken en 6 paar sokken kon ze aan ons slijten. Nu nog een paar spijkerbroeken, maar daar gaan we morgen nog wel voor kijken.
Omdat we niets van Christian hoorde heeft Ton hem zelf gebeld, hij had geprobeerd ons te bellen maar het lukte hem niet, hij was blij dat wij belde. Of we direct naar zijn huis kwamen om hem en zijn gezin te ontmoeten. Dit was helemaal aan de andere kant van de stad, de taxi chauffeur had enige moeite om het goede adres te vinden, maar het is gelukt. Wat een aardige man zeg, hij spreekt heel goed engels en het was ook heel leuk om zijn gezin te ontmoeten. Het klikte meteen en hij vindt het heel leuk dat Ton voor zo'n lange periode wil komen. We hadden nog wat pakjes mee van Elbrig voor de kinderen en ik had zelf ook nog wat kadootjes gekocht. Ze waren er erg blij mee. Als we het over Elbrig hadden begonnen hun gezichten helemaal te stralen. Ze wilde natuurlijk weten hoe het met haar was en waren erg blij met de persoonlijke boodschapjes van haar,
Ton heeft aan Elbrig een geweldige kruiwagen om dit project binnen te komen. We hadden ook allerlei informatie over Midgard en de Raphaëlstichting meegenomen, Christian was hier erg in geïnteresseerd, alles in het Nederlands jammer genoeg, maar alleen de foto's vond hij al fantastisch.
We hebben kennis gemaakt met Alejandro, dit is degene waar Ton straks de mensen mee gaat bezoeken in het platteland. Hij spreekt geen Engels, Ton moet dus nu echt snel op Spaanse les en een spoedcursus volgen want het is jammer als je elkaar gewoon niet kan verstaan terwijl je zoveel wilt vertellen. Alejandro liet ons foto's zien van de gezinnen waar hij contact mee heeft. Hierna heeft Christian ons meegenomen naar zijn kantoor in het centrum van de stad. Dit is in een voormalig regeringsgebouw, dat was op zich al een excursie. Een prachtig gebouw met fantastische ornamenten aan het plafond en een schitterende muurschildering over de onafhankelijkheid van Bolivia. Ook mochten we een kijkje nemen in een zaal waar vroegen de president toespraken gaf aan het parlement denk ik of zo iets. In ieder geval was het erg leuk om dit van binnen te zien, dat zie je als toerist natuurlijk nooit, ik heb veel foto's gemaakt. Hierna moest Christian echt weer aan het werk en heeft hij ons uitgenodigd om vrijdag a.s. bij hem thuis te komen eten.
Christian heeft meteen een kamer bij hem thuis aan Ton aangeboden waar hij straks 8 weken mag verblijven. Maar ook al is dit erg gastvrij en lief aangeboden, vanavond onder het eten hebben we het er toch nog eens over gehad. Het is zo dat Ton straks een week bij een gezin is en dan weer een week in Sucre, in die tijd wil hij graag hier Spaanse les gaan volgen en ook gewoon wat voor zichzelf doen. We gaan het er morgen dus toch met Ebo over hebben of hij voor 8 weken hier een appartement mag huren. Dan zie je ook nog eens wat andere mensen en je kan gaan en staan waar je wilt. Hij zal evengoed wel veel bij Christian komen denk ik om bij ze te eten enz. Ik snap het wel, ik zou het denk ik ook zo doen. Verder voelde het allemaal zo goed aan, dat Ton er erg veel zin in heeft om hier straks te zijn en iets bij te dragen.
Verder zijn we aan het einde van de middag nog naar het "casa de la libertad" gegaan waar we steeds wijzer zijn geworden over het ontstaan van Bolivia. Wisten jullie dat Bolivia eerst aan zee heeft gelegen? Ze hadden er nog een heel stuk van Chili bij, maar zijn dat uiteindelijk verloren. Jammer, want dat had ze een hoop extra kunnen bieden wat ze nu niet hebben. De mensen hebben het gewoon echt moeilijk hier.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten in "de Taverne", het bloed kruipt waar het niet gaan kan ;-).
Veel groeten van ons
XXX
-
13 Januari 2011 - 09:00
Er En Jol:
't Voelt zelfs bij ons goed....geweldig Ton, de voorbereiding voelt straks heel anders....!
xx van ons -
13 Januari 2011 - 14:03
Michelle:
Ik heb wat onderzoek gedaan, en ik zie papa daar straks al helemaal lopen. Wat ziet het er mooi uit met al die witte huizen!
Alleen wel jammer van de steile straatjes.... Wel goed voor de billen!
XX -
13 Januari 2011 - 15:26
Koen:
echt heel leuk ik he nu ook wel zin om daar rond te gaan kijken
p.s we hebben hier allemaal gebak dus nemen we voor jullie ook een stuk
xxxxx koen -
13 Januari 2011 - 16:14
Els:
Lieve ton en Monique,
Geweldig wat een verhaar weer. qua conditie zullen jullie wel met sprongen vooruit gaan bergje op bergje af logisch dat je af en toe last van de kuiten krijgt maar een lekker warm douchje over de vermoeide spieren zal veel goed doen.
Waar je straks Ton voor weken je intrek neem voelt wel goed, en gelijk heb je wanneer je je niet gelijk vast legt binnen een gezin.
Je heb nu inderdaad meer ruimte voor je zelf om je ook eens terug te trekken.
Las dat je M en C via skyp belt wil je ons ook toevoegen, ons skyp adres van.oost.mobiel dat is het adres Carel en Els flevo dit is het adres van de latop kunnen wij misschien eens met elkaar bellen wanneer jij en wij lang weg zijn
Lieve groet
Els en Carel -
13 Januari 2011 - 17:20
Marianne:
Wat leuk dat Ton dat gaat doen. Wat precies weet ik niet, maar hij had het er laatst wel over. Het gaat dus door. Geweldig Ton!!!!
Zoals je het beschrijft, is Sucre een leuke stad, ben erg benieuwd naar de foto's.
liefs
Marianne
Zullen wij de Taverne in Bergen binnenkort weer eens de groeten van jullie doen? ;-) -
13 Januari 2011 - 18:35
Annemiek En Gerard:
Geweldig dat jullie zo intens genieten; wij genieten ook een beetje mee. Wij wensen jullie een sfeervolle vakantie toe; geniet er met volle teugen van!
Veel liefs,
Annemiek en Gerard -
13 Januari 2011 - 21:15
ELbrig:
Hallo Ton en Monique, Van jullie en van Christian vernam ik dat het contact tussen Ton en Christian en ALejandro goed is bevallen. Fijn!!! Jullie berichten over Sucre doen me helemaal meevoelen. Ja het zijn fijne mensen. Het appartementje bij Ebo klinkt goed voor een langere tijd. Een beetje privacy is ook prettig.
Ws zijn jullie al weer onderweg naar verdere oorden. Succes en plezier!
-
21 Januari 2011 - 07:47
Hetty Nieland:
Wat een avontuur Monique,
doen jullie wel voorzichtig.
x Hetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
