Monkey Park

Gisteravond vertrokken vanuit ons hotel in Nikko naar Nagano, ongeveer 240 km voor de boeg. We waren op tijd wakker en aangezien we toch geen ontbijt in het hotel konden krijgen zijn we maar uit bed gegaan, spullen ingepakt en meteen vertrokken. Wellicht dat we onderweg iets tegen zouden komen met koffie en ontbijt. Nou, dat was nog niet zo simpel en aangezien we de laatste dagen wel vaker lang naar iets knaps te eten hadden gezocht hebben we nu maar meteen besloten dat een ontbijtje bij de 7/eleven er ook prima in gaat en gelukkig zit er elke kilometer wel één langs de weg, dus daar onze koffie en ontbijt gehaald en in de auto genuttigd.
We wilden nog graag even langs het meer van Chuzenji, iets voorbij Nikko. Jammer genoeg was het erg slecht weer en door de hoogte reden we eigenlijk constant in een grijze wolk. Bij het meer was dan ook niet veel te zien, wel een restaurant waar we koffie konden drinken en binnen konden zien welk uitzicht we niet konden zien, het hing vol met foto's van het meer met een prachtig berglandschap op de achtergrond, helaas niets van gezien. Maar we moesten wel door dat berglandschap heen rijden om via de romantische route bij Nagano te komen. Na ongeveer 30 km stijl naar boven door mist en regen stuitte we op een wegafsluiting. Ik denk nog dicht ivm de sneeuw die er nog lag, later begrepen we dat vanaf 22 april dit soort wegen weer open zijn. Dus weer helemaal terug naar Nikko en dan vanaf de andere kant proberen, wat waren we weer blij met ons garmin.
Maar het ging nog een keer mis, de garmin zoekt natuurlijk de kortste route en loodste ons weer over een nieuwe hoge bergpas naar onze nieuwe logeeradres, en weer stonden we tot onze kuiten in de sneeuw en weer was de weg afgesloten, sterker nog, boven op de berg kon je met gemak nog skiën. We hoefden nog maar 30 km, maar moesten dus weer terug, landkaart erbij pakken en een route onderlangs zoeken. Dat was ongeveer 2 uur omrijden. En zo kwam het dus dat we geen 240 km maar 340 km gereden hebben en pas om half 8 's avonds in ons hotel aankwamen, keurig op de coördinaten gevonden trouwens.

We zitten nu in een traditioneel Japans hotel, met futons als bedden, allerlei schuivende wanden, de vloer is van tatami-matten en ook weer met een onsen erbij waar we doorlopend gebruik van mogen maken en ja.............gescheiden voor dames en heren en ook veel heter water! Ik kon er tenminste niet in zitten, gloeiend heet!! Ik ben uiteindelijk aan de kant maar een beetje water over me heen gaan scheppen want ook nadat ik flink afgekoeld was lukte het me nog niet om 1 minuut in het bad te zitten. We zitten op loopafstand van het Jigokudani monkey park, dit is een heet water bron waar de wilde makaken apen hun eigen wellness van hebben gemaakt. Dat is het doel van de volgende ochtend.

Vanmorgen om half 8 moesten we al in de ontbijtzaal zijn voor een traditioneel Japans ontbijt en toen naar de aapjes kijken. We waren lekker vroeg, dus voordat de plek overspoelt wordt door toeristen waren we er al. De makaken zijn volledig gewend aan mensen, trekken zich er niets van aan en gaan gewoon lekker hun eigen gang. Het was even wachten voordat de eerste ook echt in bad ging, maar we werken beloond en hebben leuke foto's kunnen maken.

Daarna zijn we naar het museum van Katsushika Hokusai (1760-1849) geweest in Obuse, dat was zo ontzettend mooi! Hij heeft veel invloed gehad op de westerse schilderkunst en dat kan je goed zien in de schilderijen van bijvoorbeeld Breitner, v. Gogh en de impressionisten, we waren er heel enthousiast over. Het was een klein museum, maar de expositie was zeer goed gedaan, met een film erbij over zijn leven waarin het Leids museum van volkenkunde vertelde over hun ontdekking als eerste westers land van deze prachtige schilder.

Heel leuk dat we in Tokio een tentoonstelling van Seiki Kuroda hebben gezien die de westerse schilderkunst naar Japan heeft gebracht en nu Hokusai die juist de Japanse schilderkunst naar het westen bracht, bijzonder.

's Middags zijn we naar Nagano gegaan naar de Zenkoji tempel, één van de meeste belangrijke tempels in Japan. Duizende moslims komen jaarlijks naar deze tempel en eens in de zeven jaar wordt het orginele boeda beeld tevoorschijn gehaald. Onder de tempel was een donkere gang waar je doorheen kan lopen, echt heel donker. Toen ik eruit kwam zei de priester dat ik nu herboren was en ik moest als bewijs in de spiegel kijken, ja geen rimpeltje meer te vinden. Later las ik op internet dat ik de sleutel naar het paradijs had moeten vinden, maar ja ik vind het hier nog veel te leuk. ik heb nog wel even voor de ernstig zieken bij mij in de buurt de goden extra goed gestemd met wierrook en wensen.

Morgen gaan we op pad naar Takayama, denk dat we geen romatische weggetjes meer gaan uitproberen. ;-)