Toch nog weg

Dat was even schrikken, na drie dagen Lima had ik het wel een beetje gehad met de herrie en de uitlaatgassen, hier heb ik natuurlijk zelf voor gekozen, uit ervaring weten wij rietveldjes.waarbenjij.nu heel goed dat als je aangeland ben in Zuid Amerika dat het niet vanzelf sprekend is dat de rest of te wel je koffers, rugzak, etc. ook op de plaats van bestemming is aangekomen vandaar dat ik geheel uit zelfverdediging 4 nachten in Lima had geboekt. Nu er het feit was dat alles goed was aangekomen (zie eerder bericht) besloot ik om te proberen mijn ticket bij Cruz del Sur vrijdag 13 en ntb plaats 13 om te zetten naar vandaag 12 mei. Het hostal heeft een klein kantoortje voor excursies en een agentschap van Cruz del Sur, komt goed uit! Vragende aan de aller-aardige jonge dame of ik mijn ticket zou kunnen omzetten hoorde ik tegelijkertijd een stem achter mij zeggen No way man there is a strike the way Cuzco to lima cost me 35 hour with a lot of roadblocks and tear gas ! ! lekker dan. Op televisie kon je de afgelopen jaren zien dat als er in Peru gestaakt wordt dat dan een heel serieuze zaak is, heel anders dan die lieve FNV stakers in Nederland die mooie liedjes zingen en misschien uit baldadigheid een plantenbak een schopje geven, hier zijn het wegversperringen met grof geweld onderling en zeer zeker tegen de politie die dan op een nog grovere manier reageren, oorlog dus.
Maar goed we zijn nu op vrijdag de dertiende aangeland alle staking perikelen zijn weer op een Peruaanse manier verdwenen en de dag dat ik mijn eerste maagd van de reis heb ontmoet deze verscheen in de vorm van de Fatima , een heel lief klein maagdje die met zeer veel devotie door de straat werd gedragen, het blijf altijd een zeer mooie gebeurtenis als de mensen langs de stoet kruisjes slaan en gebedjes prevelen. Maar goed de maagd eren op vrijdag de dertiende kan natuurlijk een goed teken zijn. Na uit gecheckt te zijn ben ik maar om de tijd wat te doden naar da zee gelopen laat ik daar nog een keertje aangenaam verrast worden, van verre hoorde ik muziek daar naar toe gelopen werd daar een feest gehouden ter ere van Cucina Peruana allemaal kokjes en kokkinnetjes die in het zonnetje worden gezet met een dansshow erbij waarbij de verleiding centraal staat, dus mooie vrouwen met sjaaltjes zwaaiend de tegenpartij al dansend aan het verleiden zijn, het zonnetje begint te schijnen biertje en wat te eten erbij, Jolanda zou zeggen “Ik zit er weer lekker bij”, en ze heeft nog gelijk ook. Ik ga me nu opmaken voor een bus reis van +/- 15 uur ben benieuwd hoe dat gaat bevallen, ik heb bij Cruz del Sur de duurst bus uitvoering genomen dus het zal wel goed komen, op de plaatjes ziet het er in ieder geval goed uit.
Het is dus 16 uur geworden en inderdaad Cruz del Sur heeft niets teveel gezegd met de mooie plaatjes, Cruzero Suite is een voortreffelijke bus met alles er op en eraan, het in checken is in een mum van tijd gedaan geen lange rijen en veel comfort in de bus. Ik had op voorhand plaats 13 geboekt panorama suite met ruim uitzicht waar je in het donker natuurlijk niet zoveel aan heb maat toch, een ruime zetel de twee stoelen naast me waren nog wat breder. Precies 17:30 vertok de bus en dan wordt je gelijk weer geconfronteerd met het feit dat Lima niet alleen uit Miraflores en centraal Lima bestaat, wat een krottenwijken kom je dan langs de weg tegen het werd al schemerig dus dan kan je ook zien dat er geen elektra voor handen is in deze wijken. Laat staan de anderen minimale voorzieningen. Over de rest van de 16 uur valt niet echt veel over te vertellen behalve dat je eten een stuk beter is, zelfs warm gegeten bij gebrek aan turbulentie ging het de reis weldoor, na het eten een voor Peruanen erg leuke film gezien en daarna zoetjes proberen te gaan slapen het was al bijna 11 uur, daarna werd ik nog eenmaal gestoord door een stewardess met lang golvend zwart haar (waarschijnlijk haar avondtoilet maar zeker het aanzien waard want ’s morgens zat het weer strak op haar pannetje geplakt) die met één ferme beweging het rol/gordijnen op zijn plekt trok. En nu oogjes dicht en snaveltjes toe zou ze hebben kunnen zeggen.
Het is een mooi gezicht om de drie vulkanen van Arequipa al van verre te aanschouwen. Chachhani, Pichu Pichu en natuurlijk El Misti die geheel alleen het uitzicht bepaald, nu het op het zuidelijk halfrond herfst is ligt er ook nog een grote laag sneeuw op de vulkanen zodat hun schoonheid nog meer tot hun recht komt. Heel anders is het aanzicht van de stad Arequipa, dit is de op een na grootste stad van Peru aan de buitenrand omgeven met de mooie vulkanen en aan de binnenkant de sloppen die de stad omhullen, een grote waas van smog hangt boven de stad waarvan je in de stad trouwens niet erg veel van merkt. Anders dan in Lima is het verkeer hier een stuk beschaafder en houden de automobilisten iets meer rekening met elkaar. Taxichauffeurs zijn natuurlijk heel ander typetjes die hebben hun eigen regels. Je komt in Peru met de bus altijd aan bij een busterminal vaak een groot rovershol van zakkenrollers en ander soort gespuis, in Arequipa is alles goed geregeld, Cruz del sur heeft een eigen balie waar je rugzak netjes met labeltje en al wordt afgeleverd. Minstens tien taxi chauffeurs zijn dan druk bezig om zich zelf als de beste en goedkoopste aan te beiden, neem de eerste die is altijd de snelste.
Bij mijn aankomst bij Mi Casa Backpackers werd ik onaangenaam met een ander soort van aanprijzing, op de site van Hostelbookers werd dit Hostelletje als vriendelijk, aangenaam, veilig etc. aangeprezen dat zal zeker voor de overige kamers van toepassing wezen maar mijn kamertje was wel héél erg klein, ik was er met Lima iets opgeschoten er zat een raam in de muur!! Met oranje glas lekker veilig baarmoederlijk gevoel moet dat misschien dan geven maar bij een 51 jarig persoontje als ik geef dat meer het gevoel van wegwezen. Toch maar eerst de stad ingegaan en het is tijd handig om een kaart mee te krijgen ook al is het een flauw copietje met door de eigenaar aangegeven waar de hostel zich bevind streepje naar links, streepje naar rechts dan kom je bij de Plaza de Armes dat scheelt weer een hele sjouw met de Lonely Planet, reken maar niet dat het bij mij gaat lukken, op een of andere manier krijg ik het steeds voor elkaar om verkeerd te lopen deze keer ook weer het zuidelijk halfrond wekt toch een ander richtingsgevoel bij mij op volgens mij heef mijnheer Rubic van Cube hier zijn inspiratie opgedaan hoe je het wend of keert ik kom toch niet uit. na enig speurwerk kreeg ik het toch voor elkaar om bij de Plaza aan te komen. De Plaza is natuurlijk nog het zelfde als die van 3 jaar terug alleen was het veel drukker dan in mijn herinnering de straten zijn nu volgestouwd met kleine winkeltjes die allemaal het zelfde verkopen. Het was ook nog zaterdag dus een grootdeel van de Peruanen zwierven ook over het plein met andere woorden veels te druk voor mijn persoontje gauw wat gegeten en weer terug naar de casa, na enige tijd moest ik toch maar eens kijken waar ik nu uit hing en laat ik nou net het stenciltje in het restaurant hebben laten liggen oeps! . Ga nu maar eens uitvinden waar de Casa is als je ook de straatnaam niet weet? Bij het boeken was er wel een beschrijving te zien geweest en daar uit wist ik me een beetje te oriënteren uit eindelijk met vele krachttermen die gelukkig niet door de Peruanen werden verstaan kwam ik toch weer bij de casa aan. Het was onderwijl 3 uur geworden en de schemering was al duidelijk aanwezig in mijn kamer een kwartier later werd het donker, na de tl buis te hebben aangedaan ben ik gelijk opzoek gegaan naar een andere hostel, er zijn genoeg keuzes in Arequipa dus geen probleem. Ik had er zo een gevonden dus weer terug met de taxi maar goed dat ik een iets duidelijker kaart had aangeschaft want de taxi chauffeur wist niet waar hij de hostel zoeken moest ? Bij de casa aangekomen heb ik mijn spullen gepakt en afscheid genomen van de eigenaar hij was zeer begripvol en ik moest maar 27 Soles € 6,71 voor 2 dagen betalen. Helaas was de hostel die ik uitgekozen had iets duurder uitgevallen 80 Soles voor een nacht.
De zondag ben ik op vulkanen jacht geweest d.w.z. in dit geval geheel vrijwillig lopende naar de buiten rand van Arequipa gelopen om een mooi plaatje van Misti en de anderen twee vulkanen te schieten. Gelukkig wemelt het van de taxi’s die mij graag op de terugweg naar beneden voor 3 Soles mijn reeds met blaren bedekte voeten willen redden. ’s Morgens had ik al besloten om Arequipa vaarwel te zeggen en naar Puno te gaan vertrekken. Puno is een stadje aan het Titicca meer.
Dus van daaruit komt mijn volgend relaas.
Groetjes,
Antonio
Ps.
Mijn tweede maagd werd zondag ochtend door een brutaaltje op mijn bodywarmer gespeld, de dame vond 0,50 Soles als gift te weinig dus het werd na zoeken in mijn knip 1 Soles, Heiligen moet je ontmoeten en niet voor betalen!
Ditmaal verscheen de maagd in geplastificeerde vorm van Santisima Virgen Chapi. Ik zou niet weten wie dat nu weer is? ik heb haar maar in de fotohoes gestopt je weet tenslotte maar nooit.