Lumbini

26 maart
Om 6 uur vanochtend klopte Muna alweer op de deur, want de lucht was helemaal helder en vanaf dit punt hadden we ook een prachtig uitzicht op de Annapurna range, en we hoefden er niet eens voor te lopen, gewoon vanuit de lodge te fotograferen. Inmiddels zijn we er een kwart omheen gelopen, dit gaf daarom weer een ander uitzicht. Heel mooi, heel helder en mooie kleuren, mooi ook om de zon ineens achter de berg tevoorschijn zien te komen.
We stonden daar met een handjevol Japanse toeristen en een kopje honing thee in onze hand te kijken.
Daarna ontbijten, vandaag onze op 1 na laatste dag lopen. Dat ging lekker, de hele ochtend liepen we door het bos, vooral veel dalen en af en toe een klein stukje omhoog, het ging eigenlijk prima. Na de lunch zou het wel wat zwaarder worden waarschuwde Muna. Dat was ook zo, maar we liepen zo vlot dat we voor de lunch alvast een moeilijk stuk gedaan hadden. Alle trappen die we aan de andere kant van de berg op waren gelopen moesten we nu weer naar beneden en laten mijn schoenen nu net een half maatje te klein zijn, wat veel problemen gaf bij het naar beneden lopen. De nagel van mijn rechterwijsteen is inmiddels pimpelpaars, om die te ontzien ben ik meer op mijn linkerbeen gaan lopen waardoor die schoen nu ineens ook wel te klein leek. Op zich was de wandeling wel te doen en Muna zei als we nu flink doorlopen dan hoeven we morgen nog maar een klein stukje alleen maar vlak, dus we liepen door tot we beneden bij de rivier waren bij Sauli Bazaar. Daar kon ik lekker mijn oververhitte voeten in de koude rivier doen.

27 maart
Dat stukje van vandaag was echt helemaal niets, we waren er met 1 uur en 3 kwartier al, even wachten op de taxi en toen weer terug naar Pokhara. In ons hotel konden we dezelfde kamer weer terug krijgen, we hebben meteen een douche genomen en daarna direct door naar de massage, want ik was bang dat ik anders de volgende dag helemaal niet meer zou kunnen lopen. Om 4 uur hadden we nog met Muna afgesproken om een drankje met haar te drinken bij het meer van Pokhara.
Morgenochtend op de motor naar Lumbini, de geboorteplaats van Buddha.

28 maart
Vandaag weer alle spullen bij elkaar gepakt, onze motoren weer uit de stalling gehaald en op naar Lumbini, ongeveer 250 km rijden, nu zegt afstand hier niets, je moet altijd vragen hoeveel tijd het kost om ergens te komen. Volgens onze taxi chauffeur van gisteren ongeveer 6 of 7 uur.
We reden over de siddharta highway, een prachtige route door de bergen, mooie uitzichten, langs een prachtige helder blauwe rivier de Kali
Ghadanki, dit was echt genieten. Goed te doen ook, niet zo heel druk en de weg lag er voor Nepalese begrippen heel goed bij, niet zo heel veel kuilen en kapot wegdek. Na de bergen kwamen we in een paar drukke stadjes terecht waar we door het verkeer door moesten kruipen en kroelen. Alles rijdt hier werkelijk door elkaar heen, je moet echt je weg er tussen door zien te vinden en brutaal rijden, anders kom je er gewoon niet door. Ik reed voorop en wurgde me overal tussendoor, Ton reed een klein stukje achter me maar door de hoeveelheid van verkeer konden we elkaar niet zien, wel horen via de communicatieset. Opeens zie ik een poort met " welcome to India", nou dan hebben we lekker door gereden zeg ik tegen Ton. Die zegt " wat??? India?", maar voor ik het wist was ik onder de poort door en reed ik werkelijk in een gekkenhuis van riksja's, toeristen met volle bepakking en een kakofonie van geluiden en gedoe om me heen. De communicatieset viel ook uit, want nu hadden we teveel afstand, ik denk: ik stop maar even totdat Ton weer bij me zit, maar er volgde geen Ton, dus omdraaien maar in dit gekkenhuis en terug waar we voor het laatst contact gehad hadden. Hoor ik ineens mijn oortje weer contact maken, " Ja, waar zit jij nou?" Ik ben onder de poort doorgereden. " dan zit je nu in India, je moet terug" Oooooookeeee, ik weer terug, iemand riep naar me dat ik een stempel moest halen, maar ik dacht gas geven en wegwezen, en daar vlak voor de poort stond Ton nog te wachten, hij zou er zijn hele leven gewacht hebben zei hij als ik niet was terug gekomen........
We moesten dus een stuk terug om de goede afslag naar Lumbini te nemen, inmiddels was het 5 uur en hadden we het wel even gehad. Nou hadden we ook een voorstelling van Lumbini, je denkt de geboorteplaats van Buddha een pelgrimsoord, dat moet toch wel heel wat wezen. Het dorp stelde dus echt helemaal niets voor, maar omdat het vrijdag was zaten de hotels wel helemaal vol, uiteindelijk vonden we nog een plekje in het duurste hotel in de straat (14 euro p/nacht) daar mag je toch wel wat van verwachten voor dat geld, hmmm viel ook een beetje tegen.
Maar goed we waren moe en dan ziet alles er anders uit, dus hup eten, slapen en morgen maar weer verder kijken.

28 maart
Vandaag gaan we ons even helemaal in Buddha verdiepen, we hebben twee fietsen gehuurd en zijn van plan om het hele complex te bezoeken. Eerst nog even van hotel gewisseld, we zitten nu tenminste weer voor een redelijke prijs van 6 euro en een betere kamer met mooi uitzicht.
We hebben de geboortetempel van Buddha bezocht, verder is het complex nog in aanbouw maar zeker de moeite waard. Het project wordt gesponsord door Japan en over 10 jaar zal het helemaal klaar zijn, ieder Buddistisch land zet er zijn eigen tempel neer, zo waren we bij de tempel van Thailand en de tempel van Cambodja in aanbouw, heel mooi. De oude tempel had prachtige muurschilderingen en een mooie tuin. Tot onze verbazing kostte het allemaal bijna niets, en was alles vrij te bezoeken.
's Middags zijn we nog even naar het museum geweest, maar dat zag er wat armetierig uit. Je ziet dan zo dat ze er gewoon de middelen niet voor hebben om dit goed op te zetten.
In de avond hebben we gezellig gegeten en een leuk Belgisch stel ontmoet die veel gereisd hadden. Voor een volgende reis raadde zij ons Myanmar aan, volgens hun echt een land wat wij leuk zouden vinden.
Daarna nog even wat drinken bij ons "stamcafe", de eigenaar had zijn marketing even aangepast, op alle 4 de plastic tuinsets stond een (kuststof) bloemetje klaar, ze hadden het stof van het terras geveegd en gezellig de zout/peper enz. neergezet. Het werkte, het hele terras zat die avond vol!

30 maart
Vandaag zijn we vanuit Lumbini naar Chitwan gereden, zo'n 156 km, maar niet door de bergen dus dat gaat een stuk sneller. Na ongeveer 3,5 uur waren we in Sauraha, aan de rand van de rivier waar de jungle begint. We zijn op aanraden van Jan Laan naar Travelers jungle Lodge gegaan waar we hartelijk ontvangen werden. Nu gaan we eerst maar eens even uitrusten, morgen een rustdag, overmorgen hebben we een jeep safari geboekt, dan weer een dag uitrusten en dan nog een kanotocht.
We kunnen het eten bij onze kamer krijgen en de hangmat hangt....... Lekker kan ik eindelijk in mijn boek beginnen. Het is hier wel warm!!


31 maart
RUSTDAG!!! Vanmorgen alleen even geholpen met de huid van de olifant te schrubben in de rivier. Verder niets, niets, niets........