phongh Nha
Door: monique
Blijf op de hoogte en volg Ton, Monique
15 Februari 2015 | Vietnam, Phong Nha
Zondag 15 febr.
Beetje moeilijk schrijven hier, de internet verbinding is niet altijd even stabiel waardoor ik al 3x mijn verhaal kwijt geraakt ben. Ik heb nu een nieuwe manier gevonden, kijken of dat beter gaat.
Waar waren we gebleven....
De tassen zijn dus op gebonden met de hulp van een vietnamees, want als iemand iets kan vertellen over spullen op je scooter binden, dan zijn zij het wel. We hebben inmiddels al het e.e.a. gezien zoals: een hele fiets, een koelkast, een tafel, ong. 8 kooien met kippen (mooi op kleur gesorteerd), 3 zakken vol met levende eenden, zakjes met goudvissen, een hele grote glasplaat, levende varkens gestapeld in aanhangertjes, een bak vol met kleine levende biggetjes, een hele grote karbouw (ook op een aanhangertje), ik zal de lijst tijdens de reis aanvullen.
Maar wij gaan naar Halong Bay, ongeveer 200 km. rijden. Het ging goed, we moesten gedeeltelijk de snelweg nemen, maar reden ook over mooie stukken tussen de rijstboertjes door. Toen we daar even stopten voor een foto, kwam de hele familie meteen naar ons toe, ze hadden er veel plezier in en wilden graag met ons op de foto. Toen we weg wilden gaan bleek mijn achterband lek te zijn. Maar geen nood, we moesten de motor meteen even binnen zetten, kregen een kopje thee aangeboden en de band werd ondertussen geplakt, kosten 0,40 cent.
Om ong 4 uur kwamen we aan in Halong Bay, jammer van de mist. 's Avonds wat gegeten op de markt, waar Ton (geen idee hoe dat nou komt) een borrel van de mannen naast ons aangeboden kregen dat kan je natuurlijk niet bij 1 laten, dat zijn er meteen 3. Voor de volgende dag hebben we een halve dagtour geboekt naar de eilanden. Dat was echt heel leuk, er zat een kano tochtje bij en een wandeling door een grot, we hebben een leuke middag gehad, blij dat we het gedaan hebben.
Na 2 nachten zijn we verder gegaan naar Ninh Binh, ook weer zo'n 200 km. Dat is ook wel de max wat we kunnen rijden op een dag. Dit was een rit door de regen, bah......, over de snelweg, wat we helemaal niet van plan waren. Pffff ik wilde na 100 km zo graag van de snelweg af en gelukkig deden we dat ook, toen maar in het eerste dorp gestopt om even te eten en een beetje door te warmen. In het restaurant kwamen ze bijna niet meer bij van het lachen toen we binnen kwamen, toeristen zijn in sommige dorpen echt een bezienswaardigheid, iedereen werd opgetrommeld en er werd eten voor ons gemaakt. Toen Ton de garmin liet zien hadden ze het bijna niet meer, maar ze snapten er niks van want ze deden hun uiterste best om ons op de kaart te laten zien hoe we verder moesten. Toen het eten op tafel kwam hebben we zo gelachen, kippenvleugels met als decoratie de poot van de kip, de nagels waren er wel af gelukkig. Verder prima gegeten en na een uurtje konden we weer lekker door gewarmd verder. Einde van de middag waren we in Tam Goc, klein dorpje maar wel ingesteld op toerisme. Ze noemen dit gebied de rode rivieren delta, er zijn mooie grotten te bezichtigen en vooral vogelaars komen graag naar dit gebied, de natuur is hier dan ook prachtig. De eilanden van Ha Long bay maar dan op het land, heel mooi. We hebben er de volgende dag nog een beetje doorheen gereden, verder was het plan om door te gaan naar Yen Cat en dan zitten we officieel op de Ho Chi Min highway die ons helemaal naar Ho Chi Min gaat brengen. Het weer blijft mistig, het is wel droog, maar we hebben nog geen blauwe lucht gezien, de temperatuur begint naar mate we zuidelijker komen wel op te lopen. In Yen Cat was een beetje gedoe om een hotel te vinden, ook niet echt op toeristen ingesteld, uiteindelijk zaten we in oud communistisch hotel, een beetje krakkemikkig met héééééle harde bedden. De menukaart was erg simpel en bij het ontbijt konden we weer hetzelfde bestellen, we zaten dus 's morgens en 's avonds aan de fried noodles. De eigenaar wilde ook weer graag zijn borrel met Ton delen, wat is dat toch????
De volgende ochtend meteen weer door naar Vu Quang, we hebben niet echt een tijdschema maar vlgd week donderdag is het Tet festival, oftewel chinees nieuwjaar. Dit is HET grootste feest in Vietnam, ze nemen er allemaal een week vrij voor en zijn volgens eigen zeggen dan een week dronken, iedereen wil dan ook thuis zijn tijdens Tet en alle banken restaurants en zelfs hotels sluiten een paar dagen. Wij hebben een hotel geregeld in Hoi Ann en daar moeten we woensdag dus wel zijn. Tijdens het rijden zien we in alle dorpen en steden de voorbereiding op Tet, overal hangen lampions, vlaggen en veel bloemen. In huis zetten ze een grote tak met bloesem van de prunis, of een klein sinaasappelboompje, die ze versieren met lichtjes, net als bij ons de kerstboom.
Vu Quang was niet makkelijk te vinden, wij dachten dat het daarom heel bijzonder zou zijn, hmmmm NOT. Iemand vertelde mij dat er geen slechte hotels in Vietnam zijn, nou daar heb ik een nieuwtje voor, ze zijn er wel degelijk. Wat een rommeltje en in dat hele dorp geen fatsoenlijke plek te vinden waar we wat konden eten, gauw maar slapen gaan, ogen dicht en morgen weer op tijd weg. Onze hospita had geen idee wat een breakfast was, ze kwam met een tandenborstel aan op onze hand gebaren, dus dat hebben we ook maar over geslagen.
wordt vervolg, groeten van ons X
Beetje moeilijk schrijven hier, de internet verbinding is niet altijd even stabiel waardoor ik al 3x mijn verhaal kwijt geraakt ben. Ik heb nu een nieuwe manier gevonden, kijken of dat beter gaat.
Waar waren we gebleven....
De tassen zijn dus op gebonden met de hulp van een vietnamees, want als iemand iets kan vertellen over spullen op je scooter binden, dan zijn zij het wel. We hebben inmiddels al het e.e.a. gezien zoals: een hele fiets, een koelkast, een tafel, ong. 8 kooien met kippen (mooi op kleur gesorteerd), 3 zakken vol met levende eenden, zakjes met goudvissen, een hele grote glasplaat, levende varkens gestapeld in aanhangertjes, een bak vol met kleine levende biggetjes, een hele grote karbouw (ook op een aanhangertje), ik zal de lijst tijdens de reis aanvullen.
Maar wij gaan naar Halong Bay, ongeveer 200 km. rijden. Het ging goed, we moesten gedeeltelijk de snelweg nemen, maar reden ook over mooie stukken tussen de rijstboertjes door. Toen we daar even stopten voor een foto, kwam de hele familie meteen naar ons toe, ze hadden er veel plezier in en wilden graag met ons op de foto. Toen we weg wilden gaan bleek mijn achterband lek te zijn. Maar geen nood, we moesten de motor meteen even binnen zetten, kregen een kopje thee aangeboden en de band werd ondertussen geplakt, kosten 0,40 cent.
Om ong 4 uur kwamen we aan in Halong Bay, jammer van de mist. 's Avonds wat gegeten op de markt, waar Ton (geen idee hoe dat nou komt) een borrel van de mannen naast ons aangeboden kregen dat kan je natuurlijk niet bij 1 laten, dat zijn er meteen 3. Voor de volgende dag hebben we een halve dagtour geboekt naar de eilanden. Dat was echt heel leuk, er zat een kano tochtje bij en een wandeling door een grot, we hebben een leuke middag gehad, blij dat we het gedaan hebben.
Na 2 nachten zijn we verder gegaan naar Ninh Binh, ook weer zo'n 200 km. Dat is ook wel de max wat we kunnen rijden op een dag. Dit was een rit door de regen, bah......, over de snelweg, wat we helemaal niet van plan waren. Pffff ik wilde na 100 km zo graag van de snelweg af en gelukkig deden we dat ook, toen maar in het eerste dorp gestopt om even te eten en een beetje door te warmen. In het restaurant kwamen ze bijna niet meer bij van het lachen toen we binnen kwamen, toeristen zijn in sommige dorpen echt een bezienswaardigheid, iedereen werd opgetrommeld en er werd eten voor ons gemaakt. Toen Ton de garmin liet zien hadden ze het bijna niet meer, maar ze snapten er niks van want ze deden hun uiterste best om ons op de kaart te laten zien hoe we verder moesten. Toen het eten op tafel kwam hebben we zo gelachen, kippenvleugels met als decoratie de poot van de kip, de nagels waren er wel af gelukkig. Verder prima gegeten en na een uurtje konden we weer lekker door gewarmd verder. Einde van de middag waren we in Tam Goc, klein dorpje maar wel ingesteld op toerisme. Ze noemen dit gebied de rode rivieren delta, er zijn mooie grotten te bezichtigen en vooral vogelaars komen graag naar dit gebied, de natuur is hier dan ook prachtig. De eilanden van Ha Long bay maar dan op het land, heel mooi. We hebben er de volgende dag nog een beetje doorheen gereden, verder was het plan om door te gaan naar Yen Cat en dan zitten we officieel op de Ho Chi Min highway die ons helemaal naar Ho Chi Min gaat brengen. Het weer blijft mistig, het is wel droog, maar we hebben nog geen blauwe lucht gezien, de temperatuur begint naar mate we zuidelijker komen wel op te lopen. In Yen Cat was een beetje gedoe om een hotel te vinden, ook niet echt op toeristen ingesteld, uiteindelijk zaten we in oud communistisch hotel, een beetje krakkemikkig met héééééle harde bedden. De menukaart was erg simpel en bij het ontbijt konden we weer hetzelfde bestellen, we zaten dus 's morgens en 's avonds aan de fried noodles. De eigenaar wilde ook weer graag zijn borrel met Ton delen, wat is dat toch????
De volgende ochtend meteen weer door naar Vu Quang, we hebben niet echt een tijdschema maar vlgd week donderdag is het Tet festival, oftewel chinees nieuwjaar. Dit is HET grootste feest in Vietnam, ze nemen er allemaal een week vrij voor en zijn volgens eigen zeggen dan een week dronken, iedereen wil dan ook thuis zijn tijdens Tet en alle banken restaurants en zelfs hotels sluiten een paar dagen. Wij hebben een hotel geregeld in Hoi Ann en daar moeten we woensdag dus wel zijn. Tijdens het rijden zien we in alle dorpen en steden de voorbereiding op Tet, overal hangen lampions, vlaggen en veel bloemen. In huis zetten ze een grote tak met bloesem van de prunis, of een klein sinaasappelboompje, die ze versieren met lichtjes, net als bij ons de kerstboom.
Vu Quang was niet makkelijk te vinden, wij dachten dat het daarom heel bijzonder zou zijn, hmmmm NOT. Iemand vertelde mij dat er geen slechte hotels in Vietnam zijn, nou daar heb ik een nieuwtje voor, ze zijn er wel degelijk. Wat een rommeltje en in dat hele dorp geen fatsoenlijke plek te vinden waar we wat konden eten, gauw maar slapen gaan, ogen dicht en morgen weer op tijd weg. Onze hospita had geen idee wat een breakfast was, ze kwam met een tandenborstel aan op onze hand gebaren, dus dat hebben we ook maar over geslagen.
wordt vervolg, groeten van ons X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
