The last resort, Tatopanie

4 april
Vandaag weer een dagje op de motor, we willen naar Nagarkot, ongeveer 1,5 rijden vanaf Kathmandu, vanaf de plaats waar we nu zitten 7 uur. We weten niet zeker of we dit gaan redden want dat is best een hele rit voor 1 dag en we willen wel graag met licht aankomen. In Nagarkot kan je een mooie zonsopgang zien over het everest gebergte. Na allerlei goede adviezen gekregen te hebben van onze gids en van de plaatselijke money exchanger, die ons iedere keer als we voorbij liepen aansprak en een gezellig praatje maakte, gingen we op pad.
Eerst door een paar drukke steden en toen weer de bergen in, haarspeldje in, haarspeldje uit, hele korte bochtjes die stijl omhoog gingen. Toen we over de top van de berg heen waren hadden we ineens uitzicht op de prachtige white mountains van de everest, wat weer een mooie rit. Weinig vrachtverkeer, wat heerlijk was, wel veel jeeps, die met veel bagage van Kathmandu naar Chitwan onderweg waren en lekker door de bergen aan het scheuren waren. Om half 2 waren we al in Daman, dat zou eventueel onze stop worden, maar half twee is nog wel erg vroeg en Daman zag er nou ook niet uit als een bruisende stad. We gaan dus proberen Nagarkot voor donker te halen. Het was nog een hele uitdaging om voor Kathmandu ons tussen alle vrachtwagens, bussen enz. door te wurmen, vooral ook omdat er geen wegdek meer was, alleen maar stenen, mul zand en grind grrrrrr. wat een gedoe. Daarna moesten we door Kathmandu, in de spits, maar volgens mij is het altijd spits in Kathmandu, het gaat gelukkig allemaal niet zo hard, maar je komt echt ogen tekort. Straks moeten we rechtsaf, hoor ik mijn oortje, ok........dat is dus rechts voorsorteren en dan moet je oversteken en gewoon heel brutaal zijn en vooral niet teveel om je heen kijken want anders zou je er echt tot sint Juttemis staan, 123 in godsnaam en over... zo duurt 30 km. ongeveer 2 uur.
Gesloopt kwamen we om 6 uur in Nagarkot aan, allebei een zwart gezicht van de uitlaatgassen en onder het stof. We zagen meteen een luxe hotel en het kon ons niet schelen dat we er 30 euro voor moesten betalen, zo verlangden we naar een goede douche.
Na de douche gingen we meteen even de stad verkennen, inmiddels was het donker geworden, uiteindelijk ergens gegeten en niet zo heel enthousiast over Nagarkot gingen we op tijd naar bed want de zonsopgang zou al om 5 uur zijn, dus 4 uur op.

5 april
Nou daar stonden we, om 4 uur eruit, warm aangekleed want het was koud en we moesten nog een stukje lopen, de hemel zag er helder uit. Het hele hotel donker, dus wij met onze telefoon naar de deur zoeken, maar daar zat een rolluik voor. Andere deur, zat een alarm op, dus die durfde we niet open te maken, naar de kelder.....maar op die deur zat ook een alarm. We zaten opgesloten! Dan nog maar even naar de kamer en over een half uurtje nog een keer proberen, 4:45 uur: nog geen teken van leven in het hotel en nog geen uitgang mogelijk, half uurtje later maar weer, inmiddels kwam de zon al op en trok de hemel dicht met bewolking. Om 6:15 hoorden we eindelijk de rolluiken omhoog gaan, maar toen had het al geen zin meer, dus kleren weer uit en ons bed maar weer ingedoken, missie niet behaald.
Ik denk dat als ze camerabeelden zouden bekijken dat ze ervan overtuigd waren dat er twee inbrekers bezig waren geweest, alleen waren het in dit geval uitbrekers.
Nou ja, verder met de motor dan maar vandaag, op ons programma stond the last resort, tegen de Tibetaanse grens aan, een resort waar je kan bungee jumpen, canyon swing, raften enz. We kunnen daar blijven slapen in luxe safaritenten en ook lekker relaxen.
Na weer een enerverende motorrit met de nodige wegopbrekingen, collone's vrachtwagens die onderweg naar Tibet zijn enz. stonden we ineens voor deTibetaanse grens, " waar willen jullie naar toe?" Ja, naar de last resort. "Dan zijn jullie te ver door gereden, ongeveer 6 km terug" Nou dat zal weer echt iets voor ons zijn, maar we vonden het best leuk om even aan de grens gestaan te hebben. Maar goed, terug dan maar, weer over het meest slechte deel van de weg en ja hhr, waar we de lange loopbrug gezien hadden was onze plaats van bestemminig. Vanaf die loopbrug wordt dus de hoogst bugee jump ter wereld gedaan, ik kreeg al een knoop in mijn buik als ik iemand zag springen, voor geen goud dat ik daar vanaf spring.
Wel heel leuk hier allemaal, de hele dag horen we van die ijzige kreten van de mensen die springen of een swing doen, nog veel enger. Een swing is een vrije val van 160 meter en dan spant het touw zich en schommel je nog even door met zo' n 150 km per uur, ik overdrijf hier niet!
Maar het bevalt ons hier zo en na 2 volle dagen motorrijden is het wel lekker om weer een rustdag te hebben, dus we rusten hier morgen lekker een dagje uit.
Gisteravond een leuke vrouw ontmoet die, hoe toevallig kan het zijn, in Schoorl woont en een ecodorp in Bergen aan het opzetten is op de Groene weg in Bergen. De wereld is klein....