Palomino strand

Palomino, 22 augustus
’s morgens ontbeten op de boulevard van Santa Marta en daarna met de bus door naar Palomino, ook nog eens 2 uur rijden. De taxi bracht ons naar een bushalte waar een bus klaar stond en een vijftal jongens die zodra de taxi aankwam onze tassen uit de achterbak haalden en meteen mee begonnen te lopen, Koen liep er direct achteraan om te kijken of alles wel in de juiste bus terecht kwam. Het ging allemaal zo snel dat Michelle het niet vertrouwde en met enige tegenzin de bus instapte. Ze had het gevoel dat we minstens als slaven verkocht zouden worden op één of andere markt. Maar het ging allemaal goed, om ongeveer half 12 werden we afgezet in Palomino, een dorp van niks, zag er niet aantrekkelijk uit, gewoon een aantal kleine winkeltjes langs een drukke snelweg en snoeiheet. Nou ja, hier moet het zijn, hoe komen we aan het stand? Gewoon maar een weggetje inslaan naar de kust? Er was geen bewegwijzering en de weggetjes die we zagen waren onverhard en langs armetierige huisjes. Toen zag Ton ineens een andere backpacker, die vertelde ons dat het aan het stand “real nice” is, misschien konden we beter een motortaxi nemen en ons naar de cabana’s laten brengen waar hij net vandaan kwam, als daar geen plek was dan waren er in ieder geval nog genoeg in de buurt. We hebben dus een jongen op een 150cc motortje aangehouden en die heeft meteen zijn drie vrienden geronseld, daar kwamen ze aan rijden hoor, vier jongens op een motor die de hele dag tegen een kleine vergoeding mensen heen en weer brengen, een taxi heb je hier niet, maar ook helemaal niet nodig. Leuke bijverdienste voor Koen om zoiets in Nederland op te zetten. Wij dus achterop met volle bepakking, over een klein kiezelweggetje waar het zo te zien nog niet zo lang geleden erg geregend had, gezien de plassen en de blub waar we doorheen moesten. Maar we kwamen aan het strand aan bij een eco hostel. Leuke cabañas met palmbladeren daken en een mooi palmbomenstrand, wit zand, niet zo wit als Tulum in Mexico maar Caribisch, dat zeker. Het eco-hostel zag er leuk uit maar had inderdaad geen plek, dan wordt het lopen over het strand met je rugzak. De buren, hadden wel een huisje maar die had geen palmbladeren dak en we zagen een kamer met 3 stapelbedden waardoor we bang waren dat er mensen bij gestopt zouden worden dus toch nog maar even verder kijken. Inmiddels waren we op het heetste moment van de dag en daar liepen de Rietveldjes, met volle bepakking te zwoegen over het strand, door het mulle zand, ja de familierelatie wordt ernstig op de proef gesteld op zo’n moment. Nu is Koen inmiddels wel iets meer gewend, maar voor Mich was dit wel lang geleden, nadat we bij de 6e cabaña nog geen plekje hadden gevonden werd het haar even teveel. Die tas en die hitte, ze zag het even helemaal niet meer zitten. Maar om nou een huisje te huren voor omgerekend 60 euro per nacht per persoon, dat ging ons toch echt te ver, en volgens onze informatie was dat ook echt niet nodig. Na overleg zijn we dus toch en eco hostel terecht konden. Blijkt dat we het hele huisje, dus incl. 2 badkamers, 2 slaapkamers kunnen huren voor 16 euro p,nacht p. persoon, Ton nog even met haar babbelen en toen zakte de prijs naar 12 euro per nacht. Omdat het dorpje niets te bieden heeft worden veel huisjes incl. eten aangeboden, wij mogen haar keuken gebruiken, kunnen bij haar eten of ergens anders. Uitzicht op de zee, naast ons een lagune, mooier kan gewoon niet, we zitten hier echt prima! Na een duik in de zee was alles weer vergeten, ’s avonds bij een knallende onweersbui waarbij al het licht uitgevallen is kregen we een diner van kip met rijst op het terras geserveerd, ik wil hier nooit meer weg.

Palomino, 23 t/m 28 augustus
Wat kan ik er verder over zeggen, het is hier een klein paradijsje, verlaten stranden, weinig toeristen geen enkele westerse afleiding, we komen helemaal tot rust. ’s Morgens uit je bed, meteen de zee in, de hele dag een beetje doorbrengen in de hangmat, 1x per dag een klein wandelingetje naar het dorp om genoeg drinken in te slaan en dat is het, wie doet ons wat?
We zouden drie nachten blijven maar om de een of andere reden komen we hier niet weg. Vlak naast ons hebben we een restaurantje gevonden waar je ’s middags wel even aan moet melden dat je wilt komen voor het avondeten, maar dan kan je ook heerlijke langoustines eten die ’s middags vers voor je gevangen zijn (ik begin al te fantaseren over een leven hier… ). Michelle heeft nog een ochtend paard gereden over het strand en verder hebben we bijna al onze boeken uitgelezen, hoe simpel kan het leven zijn. Ik val kilo’s af omdat er gewoon geen eten te krijgen is, alleen daar wordt ik al blij van :)
Aan flora en fauna ook geen gebrek, naast ons in de lagune woont een krokodil, die ons de hele dag en avond een beetje zit te beloeren, er springen vrolijk eekhoorns voor ons langs, hagedissen in allerlei maten vormen en kleuren, bidsprinkhanen, kikkers, een heel speels hondje van de eigenaresse, vogels die ik niet herken maar aan de geluiden te horen heel bijzonder zijn…… en elke avond begint het te onweren en te regenen, moet ook wel want het is hier zo groen, we zitten echt midden in een natuurrijke omgeving, met ongeveer een constante temperatuur van 34 gr.