Padilla##

Zaterdag 04-06
Iets anders dan bedacht.
In eerste instantie zou ik Alejandro de fijne kneepjes van het motorrijden aanleren maar zoals de dingen in Bolivia gaan, is dat je moet vertouwen op de werkelijkheid van de dag zelf daaraan moet je als Europeaan / Nederlander je zelf aan over geven anders gaat het je zelf op ten duur opbreken, dus het werd een andere dag dan gepland maar wel een dag waarop ik zat te wachten.
Vandaag heb ik samen met Alejandro de eerste visite op het “platteland” gedaan. Eerst hebben we de lerares van Centro de Educacion Alternativa in Padilla beter bekent onder de naam SIPAS Padilla, opgehaald. De hele familie van Alejandro werd later ook in en op de auto gestopt, op betekend dat ze zonder enige bescherming in de laadbak gingen zitten ?? en we reden naar Sillani, Municipio de Padilla waar de lerares haar huisje had, het woord huisje is in dit geval wat ruim bedacht want je zou zeggen dat een lerares toch iets op stand zou moeten kunnen leven maar in dit geval dus niet. Het huis is zoals je overal op het platteland ziet een grote bouwval met wat kamers rond een klein binnen plaatsje. Hier woont ze samen met twee andere vrouwen en de kleine Mati die ook op het centrum in Padilla woont. De gastvrijheid lijkt in dit deel van Bolivia vanzelfsprekend er werd al gauw een bakje met maïs aangevoerd en daarbij een bord met honing inclusief de honingraad en dat ging er bij mij en zeker ook bij de kinderen goed in. Van daaruit ging het hele gezelschap op weg naar de eerste patiënt, hierbij kon je ook zien in wat voor weg condities Alejandro naar zijn werk moet gaan over misschien 2,5 km deden we ongeveer een halfuur, het is goed dat hij van zijn werk een Toyota pick-up in zijn bezit heeft want een gewone auto zou onder deze condities al snel de geest hebben gegeven. En dit was nog maar mijn eerste indruk van het buitengebied. Bij de woning van de patiënt/ patiënte aangekomen blijk het een nog armentierige woning te zijn dan die van de lerares maar we werden zeer hartelijk ontvangen door de vader van de jonge dame waar bij ik gelijk als Dr. Antonio de Hollanda werd voor gesteld . Zij moest nog wel ergens uit het veld gehaald worden. Zij bleek een hand te hebben die vergroeid is ………. Alejandro is een tijdje met haar bezig geweest om er achter te komen in hoeverre de rest van haar motoriek in orde was behalve haar hand was verder alles in orde. Daarna ging de aandacht naar de hand om die te onderzoeken werd er een soort toverzalfje opgesmeerd ,ik weet niet of dit het enige zalfje van Alejandro is want ik heb het ook zien gebruiken bij het spastische jongetje in het centrum. Hierbij moest ik alles op foto vastleggen de hand werd grondig gemasseerd en op functioneren nagekeken. Daarna kwam de moeder ook met een schaal met maïs aan en in dit geval werd er ook een bakje met kruimelkaas bij gedaan. Bij de moeder werd de bloeddruk gemeten en die was wel erg aan de hoge kant zij bleek het aan haar hart te hebben en wat ik er verder van kon verstaan had zij ook gehoor problemen. Daar werd uitvoerig over gesproken omdat de gezondheidzorg in Bolivia nu niet de beste in de wereld is werd haar een kliniek aangeraden die gratis hulp verleend en die is in Tarabuco? En dat halverwege de weg naar Sucre. Het is en blijft altijd hart verwarmend dat als je afscheid neemt van mensen die in deze condities leven dat die dan met allerlei etenswaren aan komen dragen . in dit geval een pompoen, een grote watermeloen , en aardappelen. De vader kwam ook aangestrompeld met twee kleine meloentjes in zijn arm, zijn been werd ook gelijk door Alejandro nagekeken hij bleek toch het een en ander aan zijn been te mankeren en daar was het toverzalfje natuurlijk ook weer goed voor. We hebben de lerares bij haar huisje afgezet en gelijk twee lifters meegenomen, die daar toevallig stonden te wachten? en weer naar Padilla gereden.
Dit was dus de eerste kennismaking met het werk van Alejandro, en dit is nu precies wat ik bedoelde toen ik naar Bolivia vertrok!!
Ps. Een dagje in het veld en ik wordt gelijk gepromoveerd tot dokter en dat is toch niet slecht! Monique is van plan om gelijk de mutatie aan Coby door te geven zodat dit heugelijke feit in de eerst volgende salarisronde kan worden opgenomen.
Dr. Antonio,
Ps.#
Ik ga dus niet bij het BBQ restaurantje eten; ” het licht in de wc was aan”.

Zondag 05-06
Pollo a la Dr. Antonio,
Sonia wil natuurlijk ook wel eens weten wat voor Cocinero zij in huis heb gehaald, met de pompoen die we van de ouders van het meisje hebben mee gekregen ga ik wel eens even laten zien dat er een mooi gerecht op tafel kan komen. Samen met Sonia ga ik boodschappen doen en daarna stuur ik haar de keuken uit!!! Leuk om weer eens in een anders keukentje aan te gaan klooien. Wat ik al eerder schreef is dat de markt in Padilla een van de “schoonste” is die ik in Zuid Amerika ben tegen gekomen, vooral de vlees afdeling ziet er goed uit. Naast de markt zijn ook wat donkere slagerijtjes waar in ik geeneens mijn schoenen in wil zetten zo smerig ziet die eruit. Op de markt heb ik dus een kip gekocht verder wat kruiden want Sonia had haar koelkast vol met allerlei groenten. De pompoen die we gisteren hebben gekregen daar wordt een groente saus van gemaakt waar in de kip later wordt gaar gestoofd. Wat brood erbij en klaar is Dr. Antonio. En het is ook nog geluk ik moest Sonia wel uit dat het geen bestaand recept is maar een verzinsel uit mijn hoofd. Sonia en Lorna meisje dat in de bovenste verdieping woont wilde graag helpen, de kleine klusjes deden ze met veel plezier wat pompoen uithollen, spinazie wassen, knoflook schoonmaken etc. en verder heel aandachtig op mijn vingers lopen loeren. Zo vaak zullen ze een man niet zien koken ik heb hun de basistechnieken van het snijden aangeleerd en dat vonden ze prachtig vooral toen ik wat sneller ging snijden en mijn blik ergens anders oprichtte “snijden zonder te kijken en nog geeneens in je vingers”? (uitslover die ik ben). Al met al was het wel gezellig vooral toen er ook nog muziek werd aangezet en Dana de kleinste van de familie haar dans kunstjes ging vertonen “k3” op zijn Boliviaans handje draaien, handje draaien wel bekent bij Elisa die dat ook met veelplezier graag wil voordoen. Alles was klaar toen vroeg ik aan Sonia of lorna en haar zusje en broertje ook mee aten dat verraste haar wel heel erg? Dat was ze waarschijnlijk niet gewend, maar Lorna had mee geholpen en dan vind ik dat ze ook mee kan eten!!oké goed De tafel werd in het te kleine keukentje gedekt een kleine hint mijnerzijds het kan ook buiten, het zonnetje scheen weer heerlijk dus ook geen probleem. Laat nu net tijdens het eten het broertje van Lorna opeens een gigantische last van zijn onderbuik krijgen en moest met spoed naar het ziekenhuis gebracht worden, zodat de kippenbotjes en de afwas voor mijn persoontje gereserveerd werd. Geeft niets het was een leuke middag. Het broertje blijkt het aan zijn pancreas te hebben, niet leuk als je pas tien jaar oud ben. Maar laat in de middag was hij weer thuis met een uitdraai van zijn bloedwaarden en wat receptjes zo en dan is het alweer gouw zondagavond half tien, tijd om naar bed te gaan. Ik kom hier in ieder geval niet oververmoeid vandaan en dat heeft natuurlijk wel zo zijn voordelen voor de rest van de trip.
Maandag o6-06
Een nieuwe week in Padilla,
Dat is gelijk weer de eerste rust dag van de week “het feest van de leraren” dat in Bolivia schijnbaar landelijk wordt gevierd. Dus alle kinderen hebben vrij en wij dus ook, “een mooi begin”. Als het goed is gaan we morgen naar het buitengebied, maar ik ben er nog niet helemaal zeker van. Alejandro heeft natuurlijk zijn schema voor± een maand en dat ik daar inbreuk in breng is natuurlijk logisch maar het had beter van Fernando geweest om op voorhand met Alejandro te hebben overlegd ik heb nu het idee dat het een adhock beslissing van Fernando is geweest om mij in Padilla te zetten en Alejandro daar maar in mee moest gaan?? Verder heeft Alejandro het vandaag weer razen druk om het project op touw te zetten hij werkt erg hard achter zijn computer en kauwt daarbij een hele zak cocabladeren op,” maar daar blijf je wel wakker van”. Vannacht toen ik even een sanitaire stop maakte was de sterren hemel werkelijk schitterend het was alsof ik me weer in Chili bevond een heldere nacht waarbij je alle sterren heel duidelijk zag, jammer dat ik het alleen op het kleine binnenplaatsje kon zien maar iedereen sliep en dan kan je niet naar buiten lopen en de deur achter je open laten. Want zodra je weggaat gaan alle deuren op het hangslot. “Security` hoewel ik in Bolivia nog niet het idee heb gehad dat er op mijn spullen wordt geloerd en verder kan ik me ook zonder problemen door de mensenmassa bewegen, ik hou natuurlijk wel mijn portemonnee veilig achter de rits van mijn al reeds verslijtende bodywarmer maar dat doe ik in Nederland ook. Verder maar mijn eigen planning aan het herzien. Bij gebrek aan actie kan ik natuurlijk wel wat vertellen over het feit dat als je niets heb dan wel vindingrijk ga worden om de dingen te recyclen. Zo was er tijdens veintichinco de mayo natuurlijk een hele politiemacht op de been gebracht om alles in goede banen te lijden en denk nu niet dat die wegens het feest met hun beste materiaal te voorschijn zouden komen, je neemt een stok en een oude petfles van twee liter verf hem wit daarna de juiste tekens er op verven/plakken en je heb het juiste aanwijs materiaal in je bezit. Het stond in ieder geval erg professioneel bij de erewacht die op Heer President Evo Morales stonden te wachten, te wachten :) het leek het beveiliging’s klasje van koen wel, er was er maar een die stil in de houding stond ra ra op wie die leek?. Verder hoef je maar op straat te kijken. Als je een vijf liter blik diagonaal door knipt en je timmert er een lat tegenaan daarbij bind je een bos takken aan elkaar, twee keer raden wat je dan heb?? Alles wordt hier her gebruikt en anders ergens buiten de stad neer gegooid je weet tenslotte toch maar nooit of iemand het nog kan gebruiken!! Zo kan het natuurlijk ook gebeuren dat ik in het BBQ restaurantje door mij omgetoverd tot “ik drink daar alleen een biertje” volverbazing zit te kijken hoe als de gasten van de ene tafel weglopen snel de gasten van de andere tafel de afgekloven botten van de borden afhalen en met een gelukkige glimlach weer aan hun eigen tafel plaats nemen. Kijk en dat is pas met voedsel omgaan niets wordt verspild.
Ps.
Ik denk niet dat het een adhock beslissing van Fernando is geweest, hij heeft volgens mij niet geweten wat te doen met mijn persoontje en me maar in Padilla gestopt, Alejandro is de afgelopen week zeer druk bezig geweest met het op papier krijgen van het Padilla project, van middag was er grote paniek bij Alejandro en Sonia, want Alejandro had met Fernando een chat sessie gehad en Fernando eiste van Alejandro dat het project om vier uur bij hem op tafel zou liggen. Sonia moest gelijk achter Alejandro aan en heeft de hele middag bij hem op de slaapkamer gezeten. Nu is het zes uur en Alejandro is nog steeds druk bezig waarschijnlijk toch nog wat tijd gekregen. Dat kan morgen nog wat worden als het nog niet klaar is, weer een dag vast in Padilla, en de klok tikt gezellig door. Alejandro moet zich volgens mij nu ook wel een beetje genaaid gaan voelen, ik begin in ieder geval mijn buik er vol van te krijgen……maar dat kan ik Alejandro natuurlijk niet aan rekenen, hij moet tenslotte ook maar zien hoe hij zijn hoofd boven water moet houden, en daarbij nog vriendelijk en aardig uit de ogen kijkende vind ik wel heel erg knap van hem,ik zou allang al in een GVD zijn uitgebroken.
Vandaag heb ik mijn tijd toch goed besteed de Lonely Planet heeft me op een paar leuke tripjes gewezen, bij Cuzco kan je een alternatieve Trail maken. “The Inca jungle Trail” en een Cruise van vijf dagen door het Amazonegebied met de MV Arca van Yurimagaus naar Iquitos, hier van later meer.
Dinsdag 07-06
Zo Jacco is vandaag 41 jaar geworden en volgens Monique nog een jonge vader. Wegens het tijd verschil heb ik hem zes uur Boliviaanse tijd een sms’je gestuurd. De reactie kreeg ik natuurlijk op de Nederlandse tijd terug gezonden zodat ik om kwart over twee met grote ogen naar het plafond zat te staren want zo snel val ik ook niet inslaap als ik wakker gepiept wordt. Desalniettemin werd ik vanmorgen weer gewekt met de geluiden van de kinderen die zich opmaakten om naar school te gaan. Om kwart over acht de reeds gewonen tijd voor ouderen om te ontbijten lag er een verrassing’s spaketje op mijn bord alsof ik de jarige van vandaag was? , ik had zoiets al eerder bij verkopers langs de weg zien liggen het was een pakketje van maïsbladeren met daar in een massa van maïsdeeg in Italië zou dit polenta heten hier heet het hier heet het Tamar. Zoals vaak is het een stevig iets maar het kan ook zeer laxerend werken!!! Bij mij in dit geval zeer snel. Na dat achter de rug te hebben werd het tijd om na “de dag van de leraren”ook een jarig leraar van de school van Gabriël te gaan fêteren. De school staat tegenover het huis van Alejandro dus zo gezegd zo gedaan. De kinderen van de school stonden alreeds in het gelid even later begon er een zeer vals trekharmonica het Boliviaans volkslied te spelen hand op de borst en zingen maar . Daarna begon het spektakel, uit een nog valser geluidsinstallatie klonk de eerst deunen van iets wat van Michael Jackson leek, het moest wel want een klein jongetje was op een geweldige manier the King of Pop aan het nadoen incl. de vermaarde handgrepen in zijn kruisje. Verder natuurlijk allerlei andere toneelstukjes in leuke en kleurrijke kostuums. Waarbij de jongedames natuurlijk de leukste waren. Ondertussen was bij Alejandro zijn mobieltje afgegaan een spoedje van Fernando, omdat hij het gisteren toch voor elkaar heeft gekregen om zijn werk voor het project af te krijgen werd hij vriendelijk in de auto te stappen en even naar Sucre te rijden om zijn werk nader te komen toelichten!!!! In dit geval zesuur rijden heen en dan ongeveer de zelfde tijd terug. Je moet maar zo een baas hebben. Alejandro heeft afgesproken om dat morgen te gaan doen, vroeg weg laat terug. Zo dit is de eerste helft van werkdag acht. Aangezien Alejandro al een paar uur op het politiebureau zit om een motorrijbewijs los te peuteren denk ik dat de rest van de dag ook niet erg interessant zal worden. Oké vers van de pers Alejandro heeft tegen de kosten van een fotokopie zijn motorrijbewijs binnen?? Hij heeft natuurlijk wel de medische noodzaak van zijn vraag moeten toelichten, het onbereikbaar zijn met een auto van zijn patiënten, Ik ga met Koen en Michelle over een paar jaar nog even terug, de kosten zijn dan twee fotokopietjes en ze hebben hun rijbewijzen :) exclusief de reis natuurlijk. Ik begin al redelijk op een Boliviaan te lijken alles wordt weer veranderd morgen naar Sucre en ik maakt me er niet meer druk over, laat maar waaien en ik zie wel waar naar toe, Alejandro wilde eerst met de bus? Voor €20 rij je met de auto heen en weer ik heb voorgesteld om de helft te betalen en dat Fernando dan de rest in de tank mag gooien. Het einde van mijn verblijf in Padilla loopt op zijn eind. Maar nee volgende week eerst twee dagen Potosi en vanaf donderdag vijf dagen weer in Padilla, 21 juni is dan mijn “werk” Charles de Faucald ten einde maar zover zijn we nog niet er kan nog een hele boel in die tijd veranderen ik ben tenslotte in Bolivia en daar kan het met de minuut veranderen. Behalve het weer dat is nog steeds opperbest dagelijks een blauwe lucht en lekker warm, over veertien dagen begint het hier echt de winter brrrrrrrrrrrr ik zie er nu al tegenop.

Woensdag 08-06
Sucre?
Ik ben benieuwd of we vandaag nog naar Sucre gaan, Sonia is vrolijk met de was bezig Alejandro is naar het Centrum vertrokken. En tres horas Mañana zullen we gaan rijden?Het is hier wel erg warm maar als de was niet om drie uur droog is wat dan? De tijd zal wel weer eens leren. Verder kan ik me nog net afzetten tegen het geblèr van de kinderen, het zijn lieverds maar wel erg duidelijk aanwezig vooral in de betonnen gang klinkt het lekker door.
Morgenochtend dus, het plan is weer gewijzigd!! Morgen ochtend om drie uur gaan we rijden. Eerst vanavond nog een kippetje eten en daarna naar bed. Ik moet nog wel nadenken of ik volgende week nog naar Padilla wil. Het begint nu erg irritant te worden steeds maar weer veranderingen en dan nog afvragen of de veranderingen niet veranderen??? Zo blijf je wel je tijd verdoen. Natuurlijk is Spaans een groot probleem in onze communicatie maar als via de vertaal machine afspraken worden gemaakt dan staan die. gewoon blij blijven lachen en kijken of morgenochtend drie uur gehaald kan worden Die zijn nog gehaald ook???. De avond ervoor Alejandro er nog op geattendeerd op de benzine stand die stond op een bedenkelijk laagpunt. Omdat je in Padilla ook geen benzinestation heb worden er als reserve dertig litervaten achter de hand gehouden. Daar werd de auto mee bijgevuld.
Om half twee waren op het binnen plaatsje de eerste geruchten hoorbaar, Alejandro was al bezig met het een en ander. Snel mijn gezicht gewassen en mijn tanden gepoetst. en geholpen met de pick-up in te laden. Kindertjes erin en rijden maar, eerst natuurlijk onze trouwe lerares bij het centrum opgehaald zodat de achterbank bezet was met twee ouders en drie kinderen. Ik was uit voorzorg alvast voorin gaan zitten. Het zelfde geitenpad weer naar Sucre terug. Daar deden we maar vieruur over zodat ik om zevenuur met mijn rugzakken op de Plaza ben afgezet. See You?
Ik had op internet al naar een hostal geken, en na enig speurwerk ben ik bij “Hostal de su Merced” in getrokken. Morgen weer naar mijn vertrouwde kamertje bij de Casa al Tronco. En voor het eerst in bijna vijfweken weer heerlijk gedoucht. Waarvan Akte.
Groetjes,