Titicaca meer
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton, Monique
21 Juli 2008 | Peru, Puno
Door de vele aanmoedingen schrijf ik nog maar even een leuk stukje :-) ;-).
Gisterochtend zijn we vanuit het hotel opgehaald om twee dagen het Titicaca meer op te gaan. We sloten aan bij een groep van 18 mensen van verschillende nationaliteiten. Het Titicaca meer is het hoogste bevaarbare meer ter wereld 3800 mtr., ik weet niet of het ook het grootste meer ter wereld is, maar het is echt heel erg groot (930 mln. m3 water zit erin).
Eerst gingen we naar de drijvende eilanden. Deze drijven op een soort turf en dit wordt dan bedekt met vele lagen riet. Eigenlijk net als Jisp, zei Ton. Maar toeristisch!! HELP!! Eerste kregen we een uitleg en toen moesten we natuurlijk van alles kopen (wat we niet gedaan hebben) dan mochten we mee op een rieten boot (á 5 soles ong. 1 euro 20 p.persoon) op de boot begonnen de zoontjes een leuk liedje te zingen (tip geven) en toen werden we naar een eilandje gebracht waar zgn. een bruiloft was (ja, ja) en daar mochten we het bruidspaar feliciteren als we dan maar wel wat briefjes geld aan zijn jasje wilde spelden, anders mochten we niet eens feliciteren (dan maar niet). Goed, je snapt het al, het humeur van Ton begon gevaarlijk donker te worden.
Na deze "tourist trap" moesten we nog 3 uur varen om bij het volgende eiland aan te komen waar we werden ondergebracht bij een lokale familie. Dat was wel heel leuk, Koen en ik vonden het eiland ook leuk, Ton had zo zijn eigen mening. Maar we waren het unaniem eens met over de familie, die waren echt heel lief en leuk. We sliepen bij hun in huis, wel een aparte kamer, allemaal heel primitief. We kregen eten aangeboden wat nu niet echt geweldig was, maar wel een hele lekker soep. En dan die keuken...... echt een vuurplaatsje waar op hout gekookt werd met allerlei potjes en pannetjes, we hebben foto´s gemaakt want ik kan niet uitleggen hoe primitief dat was. Dit was overigens wel allemaal echt. Het gezin, vader/moeder/dochter/zoon en kleinzoon, woonde daar echt, de moeder sprak maar een paar woordjes spaans, de vader iets meer, de normale voertaal is Quecha. De kinderen spraken wel goed spaans. Geen electriciteit en het toilet was een hokje ergens achter in de tuin, die kon niet doorgespoelt worden. We konden van schrik alledrie niet meer poepen! Maar echt lieve mensen die op deze manier een leuk centje bijverdienen en geef ze eens ongelijk.
In de middag zijn we met de hele groep naar de top van de berg gelopen die op 4010 mtr. lag. Goede training voor ons voor Machu Pichu! Wat een klim, ik heb echt 2x overwogen om halverwege te stoppen, het uitzicht vond ik al lang al best, maar toch doorgezet en tja... veel mooier natuurlijk aan de top!! Toen we weer beneden kwamen stond de dochter van de familie (Roberta) al op ons te wachten en gingen we aan ons avondmaal beginnen. Weer een heerlijk soepje en rijst met nog iets. Koen zei dat hij de hele vakantie nog niet zo lekker gegeten had, dat was zo leuk! Zo simpel als het is en zo tevreden als Koen daarmee was, daar kregen we gewoon de tranen van in onze ogen. Daarna (HELP) werd ik helemaal in de plaatselijke kledij gehesen en moesten Ton en Koen een poncho aan, want we gingen met de hele familie naar de disco...... We hadden ernstige bedenkingen, maar we hebben echt een leuke avond gehad. Ik moest natuurlijk aldoor met onze gastheer dansen en Koen met de dochter. Ton heeft de dochter uiteindelijk zelf ten dans gevraagd want het was toch wel weer een chica bonita! En dan op die hoogte, we waren echt uitgeput. De familie vond het dan ook helemaal niet erg toen wij om 10 uur naar huis wilde en onder onze slaapzakjes kropen die we nu toch mooi eens een keer uit konden proberen.
De dochter (20 jaar) heeft trouwens al een zoontje van 1 jaar maar de vader is gevlogen. Ik heb vanmorgen op de boot nog eens met de gids gepraat over hoe dat nou toch moet, ze gaat echt een moeilijk leven tegemoet. Gelukkig heeft ze veel steun van haar oudere broers en zus en volgens de gids stimuleert haar vader haar erg dat ze toch nog haar school gaat afmaken. Verder zal ze waarschijnlijk op het eiland en in dit huis blijven. De gids probeert de jongste zoon (14) echt over te halen om te gaan studeren in Arequipa en daarna een baan te zoeken in het toerisme, hij zou een goede gids kunnen worden.
Vanmorgen werden we vroeg gewekt en hadden we pannekoeken en verse zelf gemaakte broodjes als ontbijt, daarna de boot weer op en naar het volgende eiland. Dat eiland hebben we overgewandeld en staat eigenlijk bekend om de zelf geweven stoffen en de breisels die ze daar maken. Verder is de klederdracht op dat eiland erg mooi, ook de mannen. We hebben op het eiland gelunched en zijn toen weer terug gevaren naar Puno, nog zo´n 3 uur terugvaren.
Al met al hebben we er wat gemengde gevoelens over, het was erg toeristisch en je kan gewoon niet aldoor nee zeggen, dus je koopt toch maar weer wat. Zeker bij je gastfamilie kan je dan niet maken. Maar het geeft toch een raar gevoel, het is niet echt oprecht. Ik zou het en ander in ieder geval niet aanraden, op het slapen bij de familie na dan, maar dat kan ook vast wel ergens anders. Ik vroeg me toch wel vaak af hoe het nou binnen in die huisjes eruit zou zien, nu weet ik dat dus ook weer en dan is dit nog niet eens écht armoedig, er zijn veel mensen die het nog veel slechter hebben.
Morgen gaan we naar Cuzco, dan hebben we overmorgen een rustdag en daarna gaan we aan de Inca trail beginnen.
Gisterochtend zijn we vanuit het hotel opgehaald om twee dagen het Titicaca meer op te gaan. We sloten aan bij een groep van 18 mensen van verschillende nationaliteiten. Het Titicaca meer is het hoogste bevaarbare meer ter wereld 3800 mtr., ik weet niet of het ook het grootste meer ter wereld is, maar het is echt heel erg groot (930 mln. m3 water zit erin).
Eerst gingen we naar de drijvende eilanden. Deze drijven op een soort turf en dit wordt dan bedekt met vele lagen riet. Eigenlijk net als Jisp, zei Ton. Maar toeristisch!! HELP!! Eerste kregen we een uitleg en toen moesten we natuurlijk van alles kopen (wat we niet gedaan hebben) dan mochten we mee op een rieten boot (á 5 soles ong. 1 euro 20 p.persoon) op de boot begonnen de zoontjes een leuk liedje te zingen (tip geven) en toen werden we naar een eilandje gebracht waar zgn. een bruiloft was (ja, ja) en daar mochten we het bruidspaar feliciteren als we dan maar wel wat briefjes geld aan zijn jasje wilde spelden, anders mochten we niet eens feliciteren (dan maar niet). Goed, je snapt het al, het humeur van Ton begon gevaarlijk donker te worden.
Na deze "tourist trap" moesten we nog 3 uur varen om bij het volgende eiland aan te komen waar we werden ondergebracht bij een lokale familie. Dat was wel heel leuk, Koen en ik vonden het eiland ook leuk, Ton had zo zijn eigen mening. Maar we waren het unaniem eens met over de familie, die waren echt heel lief en leuk. We sliepen bij hun in huis, wel een aparte kamer, allemaal heel primitief. We kregen eten aangeboden wat nu niet echt geweldig was, maar wel een hele lekker soep. En dan die keuken...... echt een vuurplaatsje waar op hout gekookt werd met allerlei potjes en pannetjes, we hebben foto´s gemaakt want ik kan niet uitleggen hoe primitief dat was. Dit was overigens wel allemaal echt. Het gezin, vader/moeder/dochter/zoon en kleinzoon, woonde daar echt, de moeder sprak maar een paar woordjes spaans, de vader iets meer, de normale voertaal is Quecha. De kinderen spraken wel goed spaans. Geen electriciteit en het toilet was een hokje ergens achter in de tuin, die kon niet doorgespoelt worden. We konden van schrik alledrie niet meer poepen! Maar echt lieve mensen die op deze manier een leuk centje bijverdienen en geef ze eens ongelijk.
In de middag zijn we met de hele groep naar de top van de berg gelopen die op 4010 mtr. lag. Goede training voor ons voor Machu Pichu! Wat een klim, ik heb echt 2x overwogen om halverwege te stoppen, het uitzicht vond ik al lang al best, maar toch doorgezet en tja... veel mooier natuurlijk aan de top!! Toen we weer beneden kwamen stond de dochter van de familie (Roberta) al op ons te wachten en gingen we aan ons avondmaal beginnen. Weer een heerlijk soepje en rijst met nog iets. Koen zei dat hij de hele vakantie nog niet zo lekker gegeten had, dat was zo leuk! Zo simpel als het is en zo tevreden als Koen daarmee was, daar kregen we gewoon de tranen van in onze ogen. Daarna (HELP) werd ik helemaal in de plaatselijke kledij gehesen en moesten Ton en Koen een poncho aan, want we gingen met de hele familie naar de disco...... We hadden ernstige bedenkingen, maar we hebben echt een leuke avond gehad. Ik moest natuurlijk aldoor met onze gastheer dansen en Koen met de dochter. Ton heeft de dochter uiteindelijk zelf ten dans gevraagd want het was toch wel weer een chica bonita! En dan op die hoogte, we waren echt uitgeput. De familie vond het dan ook helemaal niet erg toen wij om 10 uur naar huis wilde en onder onze slaapzakjes kropen die we nu toch mooi eens een keer uit konden proberen.
De dochter (20 jaar) heeft trouwens al een zoontje van 1 jaar maar de vader is gevlogen. Ik heb vanmorgen op de boot nog eens met de gids gepraat over hoe dat nou toch moet, ze gaat echt een moeilijk leven tegemoet. Gelukkig heeft ze veel steun van haar oudere broers en zus en volgens de gids stimuleert haar vader haar erg dat ze toch nog haar school gaat afmaken. Verder zal ze waarschijnlijk op het eiland en in dit huis blijven. De gids probeert de jongste zoon (14) echt over te halen om te gaan studeren in Arequipa en daarna een baan te zoeken in het toerisme, hij zou een goede gids kunnen worden.
Vanmorgen werden we vroeg gewekt en hadden we pannekoeken en verse zelf gemaakte broodjes als ontbijt, daarna de boot weer op en naar het volgende eiland. Dat eiland hebben we overgewandeld en staat eigenlijk bekend om de zelf geweven stoffen en de breisels die ze daar maken. Verder is de klederdracht op dat eiland erg mooi, ook de mannen. We hebben op het eiland gelunched en zijn toen weer terug gevaren naar Puno, nog zo´n 3 uur terugvaren.
Al met al hebben we er wat gemengde gevoelens over, het was erg toeristisch en je kan gewoon niet aldoor nee zeggen, dus je koopt toch maar weer wat. Zeker bij je gastfamilie kan je dan niet maken. Maar het geeft toch een raar gevoel, het is niet echt oprecht. Ik zou het en ander in ieder geval niet aanraden, op het slapen bij de familie na dan, maar dat kan ook vast wel ergens anders. Ik vroeg me toch wel vaak af hoe het nou binnen in die huisjes eruit zou zien, nu weet ik dat dus ook weer en dan is dit nog niet eens écht armoedig, er zijn veel mensen die het nog veel slechter hebben.
Morgen gaan we naar Cuzco, dan hebben we overmorgen een rustdag en daarna gaan we aan de Inca trail beginnen.
-
22 Juli 2008 - 10:35
Marianne:
Dank voor weer zo'n mooi verhaal. Ik zou wel om een hoekje willen kijken!
Onze "wereldreis"gaat zometeen beginnen: Drente!! In een superdeluxe hotel naar het schijnt, en dan maar op zoek naar hunebedden haha. Helaas heb ik geen waarbenjijnu.nl maar dat is niet zo erg denk ik. :)
Ton, heb je nog staan springen op dat eiland? Je kreeg natuurlijk meteen heimwee......
Veel groeten en vrijdag hoop ik weer meer te kunnen lezen.
Veel plezier alvast bij de Inca-trail!!!!
-
23 Juli 2008 - 20:11
Gerda:
wat heerlijk he , heb je gelijk je reisverslag klaar als jullie weer thuis zijn! en hoeven wij niet meer te vragen wat jullie allemaal hebben gedaan en gezien.doeoeoeg nog heel veel plezier -
24 Juli 2008 - 06:20
Lidwien:
Jarig zijn op de Inca-trail : wouw !!!
Koen, gefeliciteerd met je verjaardag vrijdag !
-
24 Juli 2008 - 21:58
De Laantjes:
Happy Birthday to you.....Ja Koen, Van Harte hoor.... weer een verre verjaardag op je lijstje, jij hebt wat te vertellen zeg! Al die mooie meiden, ik denk dat Dion heel nieuwsgierig is naar je verhalen....niet alleen over die meisjes hoor!
Ton en Monique ook van harte hoor en een dikke zoen van ons uit Schoorl!! Wat een indrukken hebben jullie straks thuis weer te verwerken zeg, wat een verhalen!!!
Wij genieten met jullie mee hoor en zijn straks zeer benieuwd naar alle foto's!!
Een hele gezellige verjaardag met z'n 3 tjes.....
Liefs van ons!! -
25 Juli 2008 - 19:01
Trudy:
hee ton monique en koen
wat leuk om julle geweldige verhalen te lezen
ik begin er nu pas aan en zie dat ik veel heb gemist.
ik ga het jullie nu meer volgen en wens jullie alvast een super inca trail
heel erg veelgroeten van de borghoutsjes van trudy -
28 Juli 2008 - 20:25
Marianne Rijs:
Ha ha ik had Ton zijn gezicht wel willen zien,op die bruiloft sommige dingen denk je echt ja dag.Maar wat onwijs gaaf Koen wie krijgt nu op zijn verjaardag een taart op zo;n unieke plek en wat geweldig die verzorging.Ik snap dat jullie trots zijn op Koen wat een prestatie,maar ook jij Monique heb je getraind voor die tijd of heb je gewoon een goede conditie?Ik kijk nu al uit naar het volgende avontuur.Hier mis je niks behalve Michelle natuurlijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
